الإمام ناصر محمد اليماني
03 - شوّال - 1430 هـ
23 - 09 - 2009 مـ
۱-مهر-۱۳۸۸ه.ش.
10:40 مساءً
________
بیان حق آیه متشابه کتاب در این فرموده خداوند تعالی: {فَاقْتُلُوا أَنفُسَكُمْ ذَٰلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ عِندَ بَارِئِكُمْ}.
و مقایسهای بین تفاسیر علمای مسلمین و تفسیر صاحب علم کتاب
بیان حق این آیه متشابه در کتاب را برایت میآوریم: {فَاقْتُلُوا أَنفُسَكُمْ ذَٰلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ عِندَ بَارِئِكُمْ} صدق الله العظيم [البقرة:۵۴].
شما تصور کردهاید هر یک از بنی اسراییل که قصد توبه داشته باشد باید خود را بکشد؛ ولی این تصور شما غلط است! چگونه ممکن است توبه به سوی خدا؛ به صورت یأس از رحمت خداوند و اقدام به قتل نفس باشد؛ عملی که یکی از بزرگترین گناهان و جرایمی است که در تمام کتب آسمانی حرام شده است و کسی مجاز نیست خود را بکشد! تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَلَا تَقْتُلُوا أَنفُسَكُمْ ۚ إِنَّ اللَّـهَ كَانَ بِكُمْ رَحِيمًا ﴿٢٩﴾ وَمَن يَفْعَلْ ذَٰلِكَ عُدْوَانًا وَظُلْمًا فَسَوْفَ نُصْلِيهِ نَارًا ۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عَلَى اللَّـهِ يَسِيرًا ﴿٣٠﴾} صدق الله العظيم [النساء]،
به این معنی که قتل نفس، یأس از رحمت خداوند است. پس چگونه اقدام به آن را به عنوان توبه درنظر گرفتهاید در حالی که خداوند به توبه کنندگان وعده رحمت خود را داده و اینکه تمام گناهانشان را مورد مغفرت قرار میدهد چون او غفور و رحیم است. به بیان آیه متشابه بازمیگردیم:
{وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ إِنَّكُمْ ظَلَمْتُمْ أَنفُسَكُم بِاتِّخَاذِكُمُ الْعِجْلَ فَتُوبُوا إِلَىٰ بَارِئِكُمْ فَاقْتُلُوا أَنفُسَكُمْ ذَٰلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ عِندَ بَارِئِكُمْ فَتَابَ عَلَيْكُمْ ۚ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ ﴿٥٤﴾} صدق الله العظيم [البقرة]
وجه تشابه در این فرموده خداوند تعالی است:
{فَاقْتُلُوا أَنفُسَكُمْ ذَٰلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ عِندَ بَارِئِكُمْ} صدق الله العظيم،
ولی بخش توبه در این آیات از محکمات است:
{وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ إِنَّكُمْ ظَلَمْتُمْ أَنفُسَكُم بِاتِّخَاذِكُمُ الْعِجْلَ فَتُوبُوا إِلَىٰ بَارِئِكُمْ}صدق الله العظيم
سپس آن -گوساله ساخته دست بشر- را سوزانده و خاکستر آن را در دریا ریخت. پس دانستند که در حق خود ظلم کردهاند؛ پس باید به سوی پروردگارشان توبه کنند و خدا نیز آنها را مورد عفو قرار داد. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَإِذْ وَاعَدْنَا مُوسَىٰ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ مِن بَعْدِهِ وَأَنتُمْ ظَالِمُونَ ﴿٥١﴾ ثُمَّ عَفَوْنَا عَنكُم مِّن بَعْدِ ذَٰلِكَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ﴿٥٢﴾}صدق الله العظيم [البقرة].
حال به سراغ بیان قسمت متشابه فرموده خداوند تعالی میآییم:
{فَاقْتُلُوا أَنفُسَكُمْ ذَٰلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ عِندَ بَارِئِكُمْ}صدق الله العظيم،
بیتردید مقصود خداوند جنگ و قتال یک گروه با گروه دیگر است تا از فساد روی زمین جلوگیری شود. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِن دِيَارِهِم بِغَيْرِ حَقٍّ إِلَّا أَن يَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُم بِبَعْضٍ لَّهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِيَعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللَّهِ كَثِيرًاوَلَيَنصُرَنَّ اللَّهُ مَن يَنصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ ﴿٤٠﴾}صدق الله العظيم [الحج].
اما وجه تشابهی که در این فرموده خداوند وجود دارد شما علمای امت را فریب داده است:{فَاقْتُلُوا أَنفُسَكُمْ}! و همانا که مقصود از "انفسکم" یکدیگر است. خداوند تعالی میفرماید:
{لَّيْسَ عَلَى الْأَعْمَىٰ حَرَجٌ وَلَا عَلَى الْأَعْرَجِ حَرَجٌ وَلَا عَلَى الْمَرِيضِ حَرَجٌ وَلَا عَلَىٰ أَنفُسِكُمْ أَن تَأْكُلُوا مِن بُيُوتِكُمْ أَوْ بُيُوتِ آبَائِكُمْ أَوْ بُيُوتِ أُمَّهَاتِكُمْ أَوْ بُيُوتِ إِخْوَانِكُمْ أَوْ بُيُوتِ أَخَوَاتِكُمْ أَوْ بُيُوتِ أَعْمَامِكُمْ أَوْ بُيُوتِ عَمَّاتِكُمْ أَوْ بُيُوتِ أَخْوَالِكُمْ أَوْ بُيُوتِ خَالَاتِكُمْ أَوْ مَا مَلَكْتُم مَّفَاتِحَهُ أَوْ صَدِيقِكُمْ ۚ لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَن تَأْكُلُوا جَمِيعًا أَوْ أَشْتَاتًا ۚ فَإِذَا دَخَلْتُم بُيُوتًا فَسَلِّمُوا عَلَىٰ أَنفُسِكُمْ تَحِيَّةً مِّنْ عِندِ اللَّهِ مُبَارَكَةً طَيِّبَةً ۚ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ ﴿٦١﴾}صدق الله العظيم [النور].
به فرموده خداوند تعالی بنگرید:
{فَإِذَا دَخَلْتُم بُيُوتًا فَسَلِّمُوا عَلَىٰ أَنفُسِكُمْ تَحِيَّةً مِّنْ عِندِ اللَّهِ مُبَارَكَةً طَيِّبَةً ۚ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ ﴿٦١﴾}صدق الله العظيم [النور]؛
یعنی به همدیگر سلام کنید؛ یعنی به هم نوعان خود سلام کنید، کسی به الاغ یا گاو که سلام علیکم نمیگوید؛ چون آنها که زبان او را نمیفهمند! بلکه سلام به اهل منزلی است که وارد خانههای آنها میشوید؛ کسانی که از خودتان هستند . پس آنان هم با کلامی بهتر پاسخ سلام علیکم را میدهند و اهالی منزل در جواب میگویند: (وعليكم السلام ورحمة الله وبركاته) و یا جواب داده و میگویند: (وعليكم السلام) تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَإِذَا حُيِّيتُم بِتَحِيَّةٍ فَحَيُّوا بِأَحْسَنَ مِنْهَا أَوْ رُدُّوهَاإِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ حَسِيبًا ﴿٨٦﴾} صدق الله العظيم [النساء].
و این بیان فرموده خداوند تعالی است:
{فَإِذَا دَخَلْتُم بُيُوتًا فَسَلِّمُوا عَلَىٰ أَنفُسِكُمْ تَحِيَّةً مِّنْ عِندِ اللَّهِ مُبَارَكَةً طَيِّبَةً ۚ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ ﴿٦١﴾} صدق الله العظيم [النور]
و مقصود خداوند تعالی از این فرموده روشن شد: {فَسَلِّمُوا عَلَىٰ أَنفُسِكُمْ} یعنی به یکدیگر سلام کنید و {فَاقْتُلُوا أَنفُسَكُمْ} یعنی در راه خدا گروهی با گروه دیگر جهاد کنید. تصدیق فرموده خداوند تعالى:
{وَمَا أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلَّا لِيُطَاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ ۚ وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذ ظَّلَمُوا أَنفُسَهُمْ جَاءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَّحِيمًا ﴿٦٤﴾ فَلَا وَرَبِّكَ لَا يُؤْمِنُونَ حَتَّىٰ يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لَا يَجِدُوا فِي أَنفُسِهِمْ حَرَجًا مِّمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُوا تَسْلِيمًا ﴿٦٥﴾ وَلَوْ أَنَّا كَتَبْنَا عَلَيْهِمْ أَنِ اقْتُلُوا أَنفُسَكُمْ أَوِ اخْرُجُوا مِن دِيَارِكُم مَّا فَعَلُوهُ إِلَّا قَلِيلٌ مِّنْهُمْ ۖ وَلَوْ أَنَّهُمْ فَعَلُوا مَا يُوعَظُونَ بِهِ لَكَانَ خَيْرًا لَّهُمْ وَأَشَدَّ تَثْبِيتًا ﴿٦٦﴾ وَإِذًا لَّآتَيْنَاهُم مِّن لَّدُنَّا أَجْرًا عَظِيمًا ﴿٦٧﴾ وَلَهَدَيْنَاهُمْ صِرَاطًا مُّسْتَقِيمًا ﴿٦٨﴾ وَمَن يُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَٰئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِينَ ۚ وَحَسُنَ أُولَٰئِكَ رَفِيقًا ﴿٦٩﴾ ذَٰلِكَ الْفَضْلُ مِنَ اللَّهِ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ عَلِيمًا ﴿٧٠﴾} صدق الله العظيم [النساء].
به نتیجه بنگرید:
{وَلَوْ أَنَّا كَتَبْنَا عَلَيْهِمْ أَنِ اقْتُلُوا أَنفُسَكُمْ أَوِ اخْرُجُوا مِن دِيَارِكُم مَّا فَعَلُوهُ إِلَّا قَلِيلٌ مِّنْهُمْ ۖ وَلَوْ أَنَّهُمْ فَعَلُوا مَا يُوعَظُونَ بِهِ لَكَانَ خَيْرًا لَّهُمْ وَأَشَدَّ تَثْبِيتًا ﴿٦٦﴾ وَإِذًا لَّآتَيْنَاهُم مِّن لَّدُنَّا أَجْرًا عَظِيمًا ﴿٦٧﴾ وَلَهَدَيْنَاهُمْ صِرَاطًا مُّسْتَقِيمًا ﴿٦٨﴾ وَمَن يُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَٰئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِينَ ۚ وَحَسُنَ أُولَٰئِكَ رَفِيقًا ﴿٦٩﴾ ذَٰلِكَ الْفَضْلُ مِنَ اللَّهِ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ عَلِيمًا ﴿٧٠﴾} صدق الله العظيم [النساء].
پس حق واضح و روشن شد:
{وَلَوْ أَنَّا كَتَبْنَا عَلَيْهِمْ أَنِ اقْتُلُوا أَنفُسَكُمْ أَوِ اخْرُجُوا مِن دِيَارِكُم} صدق الله العظيم [النساء:۶۶].
این دفاع از دیار و آبرو وزمینشان در برابر متعدیان است.
و اما فرموده خداوند تعالی: {أَوِ اخْرُجُوا مِن دِيَارِكُم} مقصود خروج برای جهاد در راه خدا با مفسدان فیالأرض و اعتلای کلمة الله است. به فرموده خداوند تعالی بنگرید:
{مَّا فَعَلُوهُ إِلَّا قَلِيلٌ مِّنْهُمْ ۖ وَلَوْ أَنَّهُمْ فَعَلُوا مَا يُوعَظُونَ بِهِ لَكَانَ خَيْرًا لَّهُمْ وَأَشَدَّ تَثْبِيتًا ﴿٦٦﴾ وَإِذًا لَّآتَيْنَاهُم مِّن لَّدُنَّا أَجْرًا عَظِيمًا ﴿٦٧﴾ وَلَهَدَيْنَاهُمْ صِرَاطًا مُّسْتَقِيمًا ﴿٦٨﴾ وَمَن يُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَٰئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِينَ ۚ وَحَسُنَ أُولَٰئِكَ رَفِيقًا ﴿٦٩﴾ ذَٰلِكَ الْفَضْلُ مِنَ اللَّهِ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ عَلِيمًا ﴿٧٠﴾}صدق الله العظيم [النساء].
حال به کسی که نفس خود را به قتل میرساند بنگرید:
{وَلَا تَقْتُلُوا أَنفُسَكُمْ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِكُمْ رَحِيمًا ﴿٢٩﴾ وَمَن يَفْعَلْ ذَٰلِكَ عُدْوَانًا وَظُلْمًا فَسَوْفَ نُصْلِيهِ نَارًا ۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا ﴿٣٠﴾} صدق الله العظيم [النساء]
ای علمای امت؛ آیا نمیبینید بیان حق آیات متشابه قرآن را نمیدانید و تصور کردهاید که مقصود از فرموده خداوند تعالی:
{فَتُوبُوا إِلَىٰ بَارِئِكُمْ فَاقْتُلُوا أَنفُسَكُمْ ذَٰلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ عِندَ بَارِئِكُمْ فَتَابَ عَلَيْكُمْ ۚ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ ﴿٥٤﴾} صدق الله العظيم [البقرة].
فرمان به خودکشی است؛ چگونه ممکن است خداوند بفرماید:
{ذَٰلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ عِندَ بَارِئِكُمْ فَتَابَ عَلَيْكُمْ ۚ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ}
آیا تعقل نمیکنید!
چگونه است که از متشابهات قرآن پیروی میکنید، در حالی که آیات متشابه نیاز به راسخان در علم دارند تا تأویل آنها را برایتان بیاورند. خداوند به شما فرمان نداده تا آیات متشابه را تأویل کنید؛ بلکه امر نموده به آنها ایمان داشته باشید تا زمانی برسد که خداوند امامی کریم برانگیزد که تأویل آنها را براتان بیاورد. خداوند به شما فرمان داده است تا به آیات محکم و بینه که همان آیات ام الکتابند و حلال و حرام را در آنها برایتان بیان نموده است،
تمسک جسته و از آنها پیروی کنید. برای مثال فرموده خداوند تعالی:
{وَلَا تَقْتُلُوا أَنفُسَكُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِكُمْ رَحِيمًا ﴿٢٩﴾ وَمن يَفْعَلْ ذَٰلِكَ عُدْوَانًا وَظُلْمًا فَسَوْفَ نُصْلِيهِ نَارًا ۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا ﴿٣٠﴾} صدق الله العظيم [النساء].
شما را به آیات متشابه قرآن چه کار؟ مگر خداوند به شما فرمان نداده که وظیفهای در برابر این آیات ندارید جز ایمان داشتن به آنها؟ همانا که این آیات هم از سوی خدا آمدهاند، ولی تأویل آنها را تنها خداوند میداند و به برخی از بندگان برگزیده خود -ائمه مسلمین- میآموزد، البته اگر ائمه در آن عصر خاص حاضر باشند و اگر امامی میان شما نباشد که با حکم عادلانه کلام آخر را در موارد اختلاف برایتان بیان کند؛ آیات متشابهی که در آن اختلاف دارید را کنار بگذارید و همگی بر این امر متفق باشید که باید به این آیات ایمان داشته باشید و سپس به آیات محکم کتاب تمسک جویید که آیات محکم و بینه و ام الکتابند. هرکس از این آیات اساسی کتاب روگردانده و به دنبال آیات متشابه رود، گمراه شده از هوای نفسانی پیروی کرده و مانند این است که از آسمان فرو افتد و مرغان او را بربایند و یا باد او را به مکانی دور و دست نیافتنی در آتش جهنمی بیندازد که در هفتمین زمین بعد از کره زمین شما تدارک دیده شده است؛ آیا میدانید چرا؟ چون آیات متشابه در ظاهربه کلی بر خلاف آیات محکم قرآن هستند. برای مثال خداوند تعالی میفرماید:
{فَاقْتُلُوا أَنفُسَكُمْ ذَٰلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ عِندَ بَارِئِكُمْ} صدق الله العظيم [البقرة:۵۴].
با این کلام خداوند تعالی:
{وَلَا تَقْتُلُوا أَنفُسَكُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِكُمْ رَحِيمًا ﴿٢٩﴾ وَمَن يَفْعَلْ ذَٰلِكَ عُدْوَانًا وَظُلْمًا فَسَوْفَ نُصْلِيهِ نَارًا ۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا ﴿٣٠﴾} صدق الله العظيم [النساء].
به این دو آیه توجه کنید. یکی از آنها از آیات متشابه است:
{فَاقْتُلُوا أَنفُسَكُمْ ذَٰلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ عِندَ بَارِئِكُمْ} صدق الله العظيم [البقرة:۵۴].
و دیگری از آیات محکم الهی:
{وَلَا تَقْتُلُوا أَنفُسَكُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِكُمْ رَحِيمًا ﴿٢٩﴾ وَمَن يَفْعَلْ ذَٰلِكَ عُدْوَانًا وَظُلْمًا فَسَوْفَ نُصْلِيهِ نَارًا ۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا ﴿٣٠﴾} صدق الله العظيم [النساء].
لذا اگر از ظاهر آیه متشابه پیروی کنید؛ به شدت گمراه خواهید شد. کسانی که از تاویل آیه خبر ندارند تصور کردهاند توبه گناهکاران و کسانی که از رحمت خداوند مأیوس شدهاند این است که خودکشی کنند و این در نزد پروردگارشان برای آنان بهتر است. این تصور هم به علت ظاهر آیه متشابه پیش آمده است:
{فَاقْتُلُوا أَنفُسَكُمْ ذَٰلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ عِندَ بَارِئِكُمْ} صدق الله العظيم [البقرة:۵۴].
اما این برخلاف دستور خداوند در آیات محکم کتاب است و جرم آن اضافه شده و یکی از بزرگترین گناهان است و به آتش جهنم و خلود در آن میانجامد. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَلَا تَقْتُلُوا أَنفُسَكُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِكُمْ رَحِيمًا ﴿٢٩﴾ وَمَن يَفْعَلْ ذَٰلِكَ عُدْوَانًا وَظُلْمًا فَسَوْفَ نُصْلِيهِ نَارًا ۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا ﴿٣٠﴾} صدق الله العظيم [النساء].
شما را به خدا؛ اگر از شما سؤال شود: ای علمای امت آیا میدانید بیان این فرموده خداوند تعالی چیست :
{لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِّنْ أَنفُسِكُمْ} صدق الله العظيم[التوبة:۱۲۸]؟
جواب همه شما این است: " یعنی رسولی به سوی شما آمد که مانند شما بشر است". پس پاسخ ما به شما این است که : پس چرا با دادن فتوا در باره این فرموده خداوند گمراه شدهاید:
{فَاقْتُلُوا أَنفُسَكُمْ ذَٰلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ عِندَ بَارِئِكُمْ} صدق الله العظيم [البقرة:۵۴]؛ آیا مقصود خودکشی است و نمیدانید مقصود جنگ گروهی از مردم با گروهی دیگر برای دفع شرّ است؟ تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِن دِيَارِهِم بِغَيْرِ حَقٍّ إِلَّا أَن يَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُم بِبَعْضٍ لَّهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِيَعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللَّهِ كَثِيرًاوَلَيَنصُرَنَّ اللَّهُ مَن يَنصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ ﴿٤٠﴾} صدق الله العظيم [الحج].
و تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَلَوْ أَنَّا كَتَبْنَا عَلَيْهِمْ أَنِ اقْتُلُوا أَنفُسَكُمْ أَوِ اخْرُجُوا مِن دِيَارِكُم مَّا فَعَلُوهُ إِلَّا قَلِيلٌ مِّنْهُمْ ۖ وَلَوْ أَنَّهُمْ فَعَلُوا مَا يُوعَظُونَ بِهِ لَكَانَ خَيْرًا لَّهُمْ وَأَشَدَّ تَثْبِيتًا ﴿٦٦﴾ وَإِذًا لَّآتَيْنَاهُم مِّن لَّدُنَّا أَجْرًا عَظِيمًا ﴿٦٧﴾ وَلَهَدَيْنَاهُمْ صِرَاطًا مُّسْتَقِيمًا ﴿٦٨﴾ وَمَن يُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَٰئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِينَ ۚ وَحَسُنَ أُولَٰئِكَ رَفِيقًا ﴿٦٩﴾ ذَٰلِكَ الْفَضْلُ مِنَ اللَّهِ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ عَلِيمًا ﴿٧٠﴾}صدق الله العظيم [النساء].
به فرموده خداوند تعالی بنگرید:
{وَلَوْ أَنَّهُمْ فَعَلُوا مَا يُوعَظُونَ بِهِ لَكَانَ خَيْرًا لَّهُمْ وَأَشَدَّ تَثْبِيتًا ﴿٦٦﴾ وَإِذًا لَّآتَيْنَاهُم مِّن لَّدُنَّا أَجْرًا عَظِيمًا ﴿٦٧﴾ وَلَهَدَيْنَاهُمْ صِرَاطًا مُّسْتَقِيمًا ﴿٦٨﴾}صدق الله العظيم [النساء].
چگونه کسی بعد از آن که خود را کشت، هدایت میشود؛ آیا از خدا نمیترسید! در کلام خداوند تعالی تدبر و تفکر کنید:
{وَلَوْ أَنَّا كَتَبْنَا عَلَيْهِمْ أَنِ اقْتُلُوا أَنفُسَكُمْ أَوِ اخْرُجُوا مِن دِيَارِكُم مَّا فَعَلُوهُ إِلَّا قَلِيلٌ مِّنْهُمْ ۖ وَلَوْ أَنَّهُمْ فَعَلُوا مَا يُوعَظُونَ بِهِ لَكَانَ خَيْرًا لَّهُمْ وَأَشَدَّ تَثْبِيتًا ﴿٦٦﴾ وَإِذًا لَّآتَيْنَاهُم مِّن لَّدُنَّا أَجْرًا عَظِيمًا ﴿٦٧﴾ وَلَهَدَيْنَاهُمْ صِرَاطًا مُّسْتَقِيمًا ﴿٦٨﴾ وَمَن يُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَٰئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِينَ ۚ وَحَسُنَ أُولَٰئِكَ رَفِيقًا ﴿٦٩﴾ ذَٰلِكَ الْفَضْلُ مِنَ اللَّهِ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ عَلِيمًا ﴿٧٠﴾}صدق الله العظيم [النساء].
از کی تا به حال رسولان خداوند به مردم فرمان خودکشی میدهند؟ حاشالله.
به خداوند قسم کسی به انسان فرمان خودکشی نمیدهد مگر شیطان که با دستورات خداوند رحمن مخالفت میکند؛ آیا میخواهید فرمان شیطان را اطاعت کرده و از فرمان خداوند رحمن روبرگردانید؟ ای علمای امت که تصور میکنید از هدایت شدگانید اما ندانسته به خداوند نسبت میدهید، آیا از خدا نمیترسید؟
آیات متشابه حجت خداوند در برابر شما نیست و فرمان پیروی از آنها را به شما نمیدهد چون ظاهر آنها با تأویلشان تفاوت دارد. ظاهرآنها با عقل و منطق نمیخواند و برای همین ظاهر این آیات را برخلاف آیات محکم کتاب مییابید. در این مورد مثالی برایتان میآوریم. خداوند تعالی میفرماید:
{فَاقْتُلُوا أَنفُسَكُمْ ذَٰلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ عِندَ بَارِئِكُمْ} صدق الله العظيم [البقرة:۵۴].
این از آیات متشابه است چون میبینید ظاهر آن با عقل ومنطق نمیخواند چون بیان آیه غیر از ظاهر آن است. از آن جا که ظاهر آیه با عقل و منطق نمیخواند؛ حتما ظاهر آیه را برخلاف آیهای از آیات محکم کتاب خواهید یافت که در آن خداوند تعالی میفرماید:
{وَلَا تَقْتُلُوا أَنفُسَكُمْ ۚ إِنَّ اللَّـهَ كَانَ بِكُمْ رَحِيمًا ﴿٢٩﴾ وَمَن يَفْعَلْ ذَٰلِكَ عُدْوَانًا وَظُلْمًا فَسَوْفَ نُصْلِيهِ نَارًا ۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عَلَى اللَّـهِ يَسِيرًا ﴿٣٠﴾} صدق الله العظيم [النساء].
ولی آیاتی محکم؛ ظاهر و باطنشان یکسان است و هر انسانی که عربی مبین را بداند آن را میفهمد و ازآن چه که در آیه آمده به بیراهه نمیرود؛ مگر کسی که از هلاک شوندگان است و آنها را پشت سر انداخته و از آیات متشابه پیروی میکند؛ آیاتی که هنوز نیاز به تأویل دارند و تأویل متشابه قرآن را کسی جز خدا نمیداند و آن را به ائمه کتاب الهام میکند تا برهان امامت و قیادتشان باشد.خداوند به شما فرمان نداده این آیات را از روی ظن و گمان- که کسی را از حق بینیاز نمیکند- تأویل کنید. بلکه به شما امر میفرماید آنها را به اهل ذکر-اگر هنوز در میان شما زندگی میکنند- یا به مهدی منتظر-که در موعد مقدر شده در کتاب مسطور در دوران گفتگو قبل از ظهور برانگیخته میشود- واگذار کنید. خداوند به علمای مسلمین و امتشان فرمان میدهد گرفتار اختلافات دینی نشده و به آیات محکم و بینهای تمسک جویند که کسی از آن به بیراهه نمیرود مگر این که در قلبش نسبت به حق محکم و بینه واضح انحراف باشد و به دنبال ظاهر آیات متشابه برود. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{هُوَ الَّذِي أَنزَلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ مِنْهُ آيَاتٌ مُّحْكَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتَابِ وَأُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ ۖ فَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاءَ الْفِتْنَةِ وَابْتِغَاءَ تَأْوِيلِهِ ۗ وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّـهُ ۗ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِّنْ عِندِ رَبِّنَا ۗ وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ ﴿٧﴾} صدق الله العظيم [آل عمران].
ولی متأسفانه اهل سنت و شیعیان، دانسته کلام خداوند را تحریف کرده و میگویند:" تأویل قرآن را تنها خدا میداند" و وقتی برهان علمی از آیات محکم و بینه که آیات ام الکتاب است برایشان آورده شود ؛ اگر بر خلاف مطالبی باشد که به آن تمسک جستهاند؛ از -برهان علمی آیات محکم- روگردانده و از این فرموده خداوند تعالی حجت میآورند که:
{وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّـهُ ۗ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِّنْ عِندِ رَبِّنَا ۗ وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ} صدق الله العظيم.
امام مهدی در جواب آنان میگوید: آیا از خدا تقوا نمیکنید؟ شما میدانید مقصود خداوند آیات محکم و بینه و آیات ام الکتاب نیست؛ بلکه مقصود فقط آیات متشابه است که تأویلشان با ظاهر آنها فرق دارد و برای همین تأویلشان را تنها خدا میداند. اما خداوند آیات محکم را ام الکتاب قرار داده و این آیات اکثریت آیات را تشکیل میدهند.۹۰ ٪ آیات کتاب از محکمات هستند و خداوند تنها ۱۰٪ یا کمتر از آیات را متشابه قرار داده است؛ آیا از خدا نمیترسید؟ای حقجویان! تدبر کرده و عقلتان را حکم و داورکنید.آیا واقعاً مقصود خداوند این است که تأویل قرآن را جز خداوند کسی نمیداند؟ یا مقصودش کسانی است که قلبشان از حق منحرف است و آیات محکم و بینه کتاب را که خداوند آنها را ام الکتاب و پایه و اساس آن قرار داده رها کرده و پیرو متشابهات میشوند تا برای احادیث فتنه برهان پیدا کرده و برای متشابه تأویل بیاورند و گمان میکنند حدیث فتنه که در سنت جاسازی شده؛ بیان این آیه متشابه است؛ آیهای که هم چنان نیاز به تأویل دارد و گمان میکنند آن حدیث بیات این آیه است. با این که حدیث برخلاف عقل و منطق و برخلاف تأویل آیه متشابه و برخلاف آیات محکم کتاب است و تنها با ظاهر آیه متشابه تطابق دارد.
أخوكم الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني.