ئیمام ناصر محمد يه‌مانی
10 - 06 - 1428کۆچی
25 - 06 - 2007 زایینی
12:36 به‌یانی
[بۆ بەدواداچوونی بەستەری سەرەکی بەشداری بەیانەکە]
https://nasser-alyamani.org/showthread.php?t=1262
ــــــــــــــــــ


مه‌هدی چاوه‌ڕوانكراو نهێنی پیته‌كان له‌ قورئانی گه‌وره‌ بۆ موسڵمانان ڕوون ده‌كاته‌وه‌ ..


بەناوی اللە ی لە هەموو میهرەبان و بە بەزەییەکان میهرەبانترو بە بەزەییتر..

له‌ مه‌هدی چاوه‌ڕوانكراو ئیمامی دوانزه‌هەم له‌ ئالی به‌یتی پاک و دواهه‌مین خه‌لیفه‌كانی اللە ئیمام ناصر محمد یه‌مانی بۆ هه‌موو موسڵمانه‌ باوەڕدارەکان به‌م قورئانه‌ گه‌وره‌یه‌، سڵاوو ڕەحمەت و بەرەکەتی اللە تان لەسەربێت، سڵاو لەسەر ئێمەو هەموو بەندە چاکەکارەکانی اللە لە یەکەمینەکان و دواهەمینەکان وە دروودو سڵاو لەسەر هەموو نێردراوو پێغەمبەران لە یەکەمیانەوە تا میسکی دواهەمینیان پێغەمبەری نەخوێندەوار نێردراوی اللە بۆ هەموو خەڵکی محمد نێردراوی اللە دروودو سڵاوی اللە لەسەر خۆی و کەس و کارەکەی، وە سڵاو لەسەر ئەوەی شوێنی ڕێنماییکار بۆ ڕێگای ڕاست دەکەوێت، پاشان لەدوای ئەمە..

ئه‌ی گه‌لی زانایانی ئوممه‌ت، به‌ڕاستی اللە قورئانی گه‌وره‌ی كردووه‌ به‌ به‌ڵگه‌کەی من به‌سه‌رتانه‌وه‌ له‌ به‌ڵگه‌ی ئیمامه‌ت و پێشه‌وایه‌تی یان به‌ڵگه‌ به‌سه‌رمه‌وه‌ ئەگه‌ر نه‌متوانی له‌ قورئان به‌ڵگه‌ی ده‌سه‌ڵاتی زانستان پێشكه‌ش بكه‌م بۆ ئه‌و گه‌له‌ی ده‌زانن و تێده‌گه‌ن، وه‌ هه‌رگیزیش نه‌ گاڵته‌چی و گاڵته‌جاڕه‌كان نه‌ خۆبه‌گه‌وره‌زانه‌كانیش له‌ ڕاستی به‌یانه‌كان تێناگه‌ن؛ به‌ڵكو ئه‌وانه‌ی به‌ عه‌قڵ و مه‌نتق به‌ سەرنجێکی ته‌واو به‌ بیرو به‌رچاوڕوونی به‌ به‌ڵگه‌وه‌‌ له‌ به‌یانه‌كان وورده‌بنه‌وه، جا دواتر ئه‌وانه‌ درک به‌مه‌ ده‌كه‌ن كه‌ ئایا یه‌مانی به‌ حه‌ق قسه‌ده‌كات یان له‌م كه‌سانه‌یه‌ کە گاڵته‌ ده‌كات یان له‌وانه‌ی قسه‌ ده‌كه‌ن لەسەر اللە به‌ گومانه‌وه‌ له‌كاتێكیشدا نازانن، له‌ كاتێكدا ‌گومانیش هیچ سودێکی نیە لە زانینی حەق و ڕاستیدا. جا من به‌ لێكدانه‌وه‌یه‌ک له‌ ئیجتیهادی خۆمه‌وه‌ قسه‌تان بۆ ناكه‌م و پاشان بڵێم (والله‌ اعلم) به‌و مانایه‌ی ئه‌م قسه‌یه‌ ئه‌گه‌ری ڕاست و هه‌ڵه‌ هه‌ڵبگرێت، وه ‌نه‌ به‌ پێوانەش به‌ڵكو له‌ خودو دڵی بابه‌ته‌كه‌دا، جا‌ ئێوه‌ له‌ قورئان به‌ بیست و پێنج پێغه‌مبه‌رو نێردراو ده‌زانن، مه‌هدی چاوه‌ڕوانكراویش به‌ بیست و هه‌شت پێغه‌مبه‌رو نێردراو ده‌زانێت. له‌وه‌یه‌ یه‌كێكتان بیه‌وێت بمپچڕێنێت جا بڵێت: "له‌ كوێ ئه‌م سێ پێغه‌مبه‌ره‌ت بۆ هێناین له‌كاتێكدا ئێمه‌ ده‌زانین ئه‌وان ته‌نها بیست و پێنج پێغه‌مبه‌رو نێردراون؟‌". جا یه‌كسه‌ر وه‌ڵامی ده‌ده‌مه‌وه‌ به‌وه‌ی ئه‌م سێ پێغه‌مبه‌ره‌ بریتین له‌وانه‌ی له‌ چیڕۆکە نه‌زانراوه‌كه‌ی قورئانی گه‌وره‌دان ئه‌وانه‌ی اللە ناردنی بۆ یه‌كێک له‌ ئاوه‌دانیه‌كان جا اللە چیڕۆکەکه‌یانی ناڕوون كردووه‌و له‌ خودی چیرۆکەکەدا بۆی ڕوون نه‌كردوونه‌ته‌وه‌ ناوی ئه‌م پێغه‌مبه‌رانه‌ی خه‌ڵكی ئاوه‌دانیه‌كه‌ چی بوو وه‌ گه‌لەکەیان كێ بوون؛ به‌ڵكو اللە چیڕۆکەکەیانی نه‌زانراو كردووه‌ وه‌كو ده‌زانن. اللە ی پایەبەرزیش ده‌فه‌رموێت:‌ {إِذْ أَرْ‌سَلْنَا إِلَيْهِمُ اثْنَيْنِ فَكَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ فَقَالُوا إِنَّا إِلَيْكُم مُّرْ‌سَلُونَ ﴿١٤﴾} صدق الله العظيم [يس].

جا به‌ڕاستی پێشتر له‌ وتارێكدا ئه‌مه‌مان بۆ ڕوونكردنه‌وه‌ به‌وه‌ی ئه‌وان بریتین له‌ خودی خاوه‌نی ئه‌م چیڕۆکە نه‌زانراوه‌ی سوڕه‌تی كه‌هف، جا ئه‌م وتاره‌ی پێشترتان به‌یاد ده‌هێنمه‌وه‌و پاشانیش باس و خواسه‌كه‌تان به‌ ووردی و تێروته‌سه‌لی به‌ زانستی زیاتره‌وه‌ بۆ باس ده‌كه‌ین.
___________

بەناوی الله ی لە ھەموو میھرەبان و بە بەزەییەکان میھرەبانترو بە بەزەییتر، سڵاوو ڕەحمەت و بەرەکەتی اللە تان لەسەربێت، سڵاو لەسەر ئێمەو لەسەر هەموو موسڵمانان لە خەڵکی جیهان وە دروودو سڵاو لەسەر هەموو نێردراوو پێغەمبەرەکانی بۆ خەڵکی جیهان لە یەکەمیانەوە تا میسکی دواهەمینیان محمد نێردراوی اللە درووو سڵاوی اللە لەسەر خۆی و کەس و کارەکەی، پاشان لەدوای ئەمە..

سوێند بە اللە نامه‌وێت گومڕاو سه‌رلێشێواو بن تا به‌ بێ زانست و ڕێنمایی و كتێبێكی ڕوون و ئاشكراوه‌ شوێنم بکەون، جا له‌ نێوانی من و ئێوه‌و هه‌موو خه‌ڵكیشدا قورئانی گه‌وره‌ هه‌یه‌، جا هه‌ر كه‌سێک اللە پشتگیری كرد به‌ ده‌سه‌ڵاته‌كه‌ی ئه‌وا ئه‌و زاڵه‌ به‌ حه‌ق له‌م بڕیارو بابه‌تانه‌ی لە گفتوگۆكاندا ده‌ستان پێكردووه‌، جا هه‌رچی هاوه‌ڵانی ئه‌شكه‌وتن ئه‌وا ژماره‌یان سێ كه‌سه‌و چواره‌میان سه‌گه‌كه‌یانه‌. وه‌ ئه‌ی گه‌لی موسڵمانان ئایا ئه‌م چیڕۆکەتان نه‌بینیوه‌ له‌ قورئان کە اللە خاوه‌نی ئه‌م چیڕۆکەی به‌ نادیاری هێشتۆته‌وه‌ لەکاتێکدا قورئان ئەگه‌ر هاتوو چیڕۆكێكی گێڕایه‌وه‌ ئه‌وا به‌ ووردی و تێروته‌سه‌ل و ته‌واوی ده‌یگێڕێته‌وه‌ جا له‌ پاش ئه‌مە ناوی نێردراوه‌ پێغه‌مبه‌ره‌كه‌ باس ده‌كات بۆ ئاوه‌دانیه‌كه‌یان به‌ڵام له‌ قورئاندا چیڕۆکێک بۆ ئاوه‌دانیه‌ک ده‌بینین ‌شوێن و ناوه‌كه‌ی نه‌زانراوه‌ وه‌ گه‌له‌ نیشته‌جێكه‌شی به‌ نه‌زانراوی ده‌بینن؛ به‌ڵكو ده‌ڵێت خه‌ڵكی ئاوه‌دانیه‌كه‌ كاتێک پێغه‌مبه‌ره‌كانیان بۆ هات سه‌ره‌تا اللە دوو پێغه‌مبه‌ری بۆ ناردن جا به‌درۆیان زانین جا دواتر به‌ پێغه‌مبه‌ری سێ یه‌م شکۆمەندی كردن، اللە ی پایەبەرزیش فه‌رموویه‌تی: {وَاضْرِ‌بْ لَهُم مَّثَلًا أَصْحَابَ الْقَرْ‌يَةِ إِذْ جَاءَهَا الْمُرْ‌سَلُونَ ﴿١٣﴾ إِذْ أَرْ‌سَلْنَا إِلَيْهِمُ اثْنَيْنِ فَكَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ فَقَالُوا إِنَّا إِلَيْكُم مُّرْ‌سَلُونَ ﴿١٤﴾ قَالُوا مَا أَنتُمْ إِلَّا بَشَرٌ‌ مِّثْلُنَا وَمَا أَنزَلَ الرَّ‌حْمَـٰنُ مِن شَيْءٍ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا تَكْذِبُونَ ﴿١٥﴾ قَالُوا رَ‌بُّنَا يَعْلَمُ إِنَّا إِلَيْكُمْ لَمُرْ‌سَلُونَ ﴿١٦﴾ وَمَا عَلَيْنَا إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ ﴿١٧﴾ قَالُوا إِنَّا تَطَيَّرْ‌نَا بِكُمْ لَئِن لَّمْ تَنتَهُوا لَنَرْ‌جُمَنَّكُمْ وَلَيَمَسَّنَّكُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿١٨﴾ قَالُوا طَائِرُ‌كُم مَّعَكُمْ أَئِن ذُكِّرْ‌تُم بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ مُّسْرِ‌فُونَ ﴿١٩﴾} صدق الله العظيم [يس].

جا لێره‌دا ئه‌وه‌ی له‌ قورئان وورد ده‌بێته‌وه‌ ده‌سپێده‌كات و ده‌ڵێت له‌به‌رچی اللە ئه‌م چیڕۆکەی ناڕوون كردووه‌‌ سه‌باره‌ت به‌ خه‌ڵكی ئه‌م ئاوه‌دانیه‌؟ جا ئایا گه‌له‌كه‌یان كێ بوون؟ وه‌ ناوی ئه‌م نێردراوانه‌ش چی بوون کە اللە بۆی ناردن؟ جا هه‌ر ده‌بێت له‌م چیڕۆکەدا نهێنیه‌كی نا ئاسایی هه‌بێت له‌ نهێنیه‌كانی قورئانی گه‌وره‌ کە هێشتا به‌ ‌ناڕوونی بۆ زانایانی ئایینی و موسڵمانان ماوه‌ته‌وه‌، وه‌ ئێوه‌ش ده‌زانن له‌وێدا چیڕۆكی هاوه‌ڵانی ئه‌شكه‌وت هه‌یه‌ کە ناڕوونه‌ جا هه‌ر ده‌بێت په‌یوه‌ندی هه‌بێت به‌ خه‌ڵكی ئه‌م ئاوه‌دانیه‌ی کە اللە گێڕاویه‌تیه‌وه‌ له‌ قورئان به‌بێ ئه‌وه‌ی باسی گه‌لی ئه‌م ئاوه‌دانیه‌ بكات نه ‌باسی ناوی ئه‌م سێ پێغه‌مبه‌ره‌ش کە اللە بۆی ناردن، جا ئه‌م ناڕوونیە له‌به‌ر چیه‌ له‌گه‌ڵ ئه‌وه‌ی ئه‌مه‌ چیڕۆکێکە، چیڕۆکەکانیش ڕوون و ئاشكران له‌ قورئان وه‌كو چاكترینی چیڕۆکەکان کە بریتیه‌ له‌ چیڕۆکەکەی یوسف کە له‌ سه‌ره‌تاوه‌ تا كۆتایی گێڕاویه‌تیه‌وه‌، به‌هه‌مان شێوه‌‌ هه‌موو ئه‌م چیڕۆکانەی قورئان ته‌نها هی ئه‌م ئاوه‌دانیه‌ نه‌بێت کە اللە سه‌ره‌تا دوو پێغه‌مبه‌ری بۆ ڕه‌وانه‌كردن جا به‌درۆیان زانین جا ئه‌وه‌ بوو به‌ پێغه‌مبه‌ری سێیه‌م شکۆمەندی كردن.‌‌‌

جا له‌پاش ئه‌مه‌ هه‌ڵده‌ستن به‌ به‌راوردكردن سه‌ره‌تا له‌ جۆری به‌ڵێنی هه‌ڕه‌شه‌كه‌ لێیان کە خەڵكی ئه‌م ئاوه‌دانیه‌ پێغه‌مبه‌ره‌كانیان پێ ترساند به‌وه‌ی ئه‌گه‌ر بێتو كۆتایی به‌ بانگه‌وازه‌كه‌یان نه‌هێنن و نه‌گه‌ڕێنه‌وه‌ بۆ سه‌ر ئایینه‌كه‌یان ئه‌وا دواتر به‌ردبارانیان ده‌كه‌ن و له‌لایه‌ن ئێمه‌وه‌ توشی سزایه‌كی گه‌وره‌ ده‌بنه‌وه‌ یاخود ئه‌وه‌تا ده‌گه‌ڕێنه‌وه‌ بۆ سەر ئایینه‌كه‌یان به‌وه‌ی واز له‌ بانگه‌وازه‌كه‌یان بهێنن: {قَالُوا إِنَّا تَطَيَّرْ‌نَا بِكُمْ لَئِن لَّمْ تَنتَهُوا لَنَرْ‌جُمَنَّكُمْ وَلَيَمَسَّنَّكُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿١٨﴾ قَالُوا طَائِرُ‌كُم مَّعَكُمْ أَئِن ذُكِّرْ‌تُم بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ مُّسْرِ‌فُونَ ﴿١٩﴾} صدق الله العظيم.

جا له‌پاش ئه‌مە ده‌ڕۆن بۆ چیڕۆکەکەی هاوه‌ڵانی ئه‌شكه‌وت ده‌بینن به‌هه‌مان ئه‌م هه‌ڕه‌شه‌و به‌ڵێنه‌ قسه‌یان له‌گه‌ڵ ده‌كه‌ن: {إِنَّهُمْ إِن يَظْهَرُوا عَلَيْكُمْ يَرْجُمُوكُمْ أَوْ يُعِيدُوكُمْ فِي مِلَّتِهِمْ وَلَن تُفْلِحُوا إِذًا أَبَدًا} [الكهف:20].

وه‌ له‌دوای ئه‌مه‌ هه‌ڵده‌ستن به‌ به‌راوورد كردن له‌ نێوان ژماره‌ی پێغه‌مبه‌رو نێردراوه‌كان بۆ ئه‌م ئاوه‌دانیه‌ کە اللە ‌ڕوون و ئاشكراو دیارو ڕاشكاوی كردووه‌، اللە ی پایەبەرز فه‌رموویه‌تی: {إِذْ أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمُ اثْنَيْنِ فَكَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ} [يس:14].

وه‌ له‌پاش ئه‌مه‌ ده‌ڕۆن بۆ ژماره‌ی هاوه‌ڵانی ئه‌شكه‌وت کە اللە به‌هه‌مان شێوه‌ ڕوون و ئاشكراو دیارو ڕاشكاوی كردووه‌ بۆ ئه‌هلی بیرو ئه‌وانه‌ی وورد ده‌بنه‌وه‌ جا ده‌بینن ئه‌وان سێ كه‌سن و چواره‌میان سه‌گه‌كه‌یانه‌. اللە ی پایەبەرزیش فه‌رموویه‌تی:‌ {سَيَقُولُونَ ثَلَاثَةٌ رَّابِعُهُمْ كَلْبُهُمْ وَيَقُولُونَ خَمْسَةٌ سَادِسُهُمْ كَلْبُهُمْ رَجْمًا بِالْغَيْبِ وَيَقُولُونَ سَبْعَةٌ وَثَامِنُهُمْ كَلْبُهُمْ قُل رَّبِّي أَعْلَمُ بِعِدَّتِهِم مَّا يَعْلَمُهُمْ إِلَّا قَلِيلٌ} صدق الله العظيم [الكهف:22].

جا هه‌رچی قسه‌ حه‌ق و ڕاسته‌كه‌یه‌ بریتیه‌ له‌ قسه‌كه‌ی یه‌كه‌م کە له‌ ئایینده‌دا یه‌مانی چاوه‌ڕوانكراوو پشتیوانەکانی وتوویانه‌ له‌وه‌ی په‌روه‌ردگاره‌كه‌ی فێری كردووه‌ وه‌ ئه‌م قسه‌یه‌شی به‌ گومان و به‌ بێ زانیاری به‌ تفه‌نگ نان به‌ تاریكه‌ شه‌وه‌وه‌ نه‌كردووه‌.. له‌به‌رئه‌مه‌شه‌ اللە ی پایەبەرز فه‌رموویه‌تی: {سَيَقُولُونَ ثَلَاثَةٌ رَّابِعُهُمْ كَلْبُهُمْ}.

وه‌ اللە ئه‌م قسه‌یه‌‌ی به‌ گومان و تفه‌نگ نان به‌تاریكه‌ شه‌وه‌وه‌ وه‌سف نه‌كردووه‌؛ به‌ڵكو ئه‌م قسانه‌ی کە وتراون له‌ پێنجه‌كه‌وه‌‌ تا ئه‌وه‌ی ده‌ڵێت حه‌وتن و هه‌شته‌میان سه‌گه‌كه‌یانه‌ جا ئه‌م قسانه تفه‌نگ نانه‌ به‌ تاریكه‌ شه‌وه‌وه‌ به‌بێ ده‌سه‌ڵاتی زانست و زانیاری؛ به‌ڵكو به‌ گومانه‌وه‌ له‌كاتێكدا گومانیش هیچ سودێکی نیە لە زانینی حەق و ڕاستی، هه‌ر له‌به‌رئه‌مه‌ش اللە ی پایەبەرز فه‌رموویه‌تی: {وَيَقُولُونَ خَمْسَةٌ سَادِسُهُمْ كَلْبُهُمْ رَجْمًا بِالْغَيْبِ}.

جا ئه‌م قسانه‌ وتراون هەر له‌به‌رئه‌مه‌ش اللە ی پایەبەرز فه‌رمووه‌تی: {وَيَقُولُونَ}، به‌و مانایه‌ی ئه‌وانه‌ وتراون، كه‌واته‌ لە ڕاستیدا ئه‌م قسانه‌ وتراون جا بوون به‌ كارێكی ڕابردوو ئه‌ی ئه‌وانه‌ی خاوه‌نی زمانی عه‌ره‌بین، هه‌رچی قسه‌ حه‌قه‌كه‌یه‌ بریتی یه‌ له‌ قسه‌كه‌ی یه‌كه‌م کە هیچ كه‌سێک نه‌یوتووه‌و هێشتا له‌ زانستی شاراوەو غه‌یبی دایه‌ تا ئەوکاتەی مه‌هدی چاوه‌ڕوانكراوو یاوه‌ره‌كانی ده‌یڵێن له‌به‌رئه‌مەشه‌ اللە نه‌یفه‌رمووه‌: ده‌ڵێن سێ كه‌سن و چواره‌میان سه‌گه‌كه‌یانه‌؛ به‌ڵكو فه‌رموویه‌تی: {سَيَقُولُونَ} به‌و مانایه‌ی ئه‌م قسه‌یه‌‌ هێشتا نه‌وتراوه‌ بۆیەش فه‌رموویه‌تی: {سَيَقُولُونَ}، به‌و مانایه‌ی ئه‌م قسه‌یه‌ هێشتا له‌ زانستی غه‌یب و شاراوە دایه‌و هێشتا نه‌وتراوه‌، وه‌ ها ئه‌وه‌ ئه‌م قسه‌ حه‌ق و ڕاستە هات و وترا، جا ئایا ئێوه‌ باوەڕ دەهێنن؟

وه‌ ئه‌گه‌ر ووردبوونه‌وه‌ له‌وه‌ی اللە ی پایەبەرز ده‌فه‌رموێت: {مَّا يَعْلَمُهُمْ إِلَّا قَلِيلٌ}، ئه‌مه‌ به‌و مانایه‌ی قسه‌ حه‌ق‌ و ڕاسته‌كه‌ بریتی یه‌ له‌ كه‌مترین ژماره‌کە واته‌؛ سێ كه‌سن و چواره‌میان سه‌گه‌كه‌یانه‌، وه‌ ناكرێت و ڕه‌وانی یه‌ ژماره‌كه‌ كه‌متربێت له‌مه‌ ئه‌مه‌ش لەبەرئەوەی ئەگه‌ر ئێوه‌ سه‌یری قسه‌ی قسه‌كاره‌كه‌ بكه‌ن له‌ هاوه‌ڵانی ئه‌شكه‌وت له‌وه‌ی کە له‌ نێوانی خۆیان قسه‌ ده‌كه‌ن ده‌بینن له‌گه‌ڵ یه‌ک كه‌س قسه‌ ناكات به‌ڵكو له‌گه‌ل دوو كه‌س قسه‌ده‌كات، هه‌ر له‌به‌ر ئه‌مه‌ش بوو وتی: {فَابْعَثُوا أَحَدَكُم بِوَرِ‌قِكُمْ هَـٰذِهِ} [الكهف:19].

جا ئایا بۆتان ڕوون بوویه‌وه‌ به‌ڕاستی من زاناترینی خه‌ڵكیم به‌ ژماره‌كه‌یان و موفتیم له‌ فەرمانەکەی ئه‌وان؟ جا ئایا‌ به‌ڕاستی داده‌نێن؟ به‌ڵام مرۆڤ له هه‌موو شتێک زیاتر دەمەقاڵێ ده‌كات!

جا ئه‌وانه‌ش‌ بریتین له‌ هه‌مان ئه‌م سێ پێغه‌مبه‌ره‌ی کە ڕه‌وانه‌ كران بۆ ئاوه‌دانیه‌ نه‌زانراوه‌كه‌‌ له‌ چیڕۆکە نه‌زانراوه‌كه‌ی تر، جا یه‌كێک لێره‌دا ده‌مپچڕێنێت و ده‌ڵێت: "ئه‌وان چه‌ند لاوێک بوون کە باوەڕیان به‌ په‌روه‌ردگارەکەیان هێنابوو باسی ئه‌وه‌ی نه‌كردووه‌ پێغه‌مبه‌رو نێردراو بن". جا له‌ پاش ئه‌مه‌ پێی ده‌ڵێین:‌ هەردەبێت یەکێک لە لاوەکان بانگه‌وازیان کردبێت بۆ لای حه‌ق تا ئەوکاتەی ئەوانی تر شوێنی کەوتوون کە ئەویش بریتی بوو له‌ پێغه‌مبه‌ره‌كه‌ی یه‌كه‌م جا دواتر برا لاوه‌كانیشی به‌ڕاستیان دانا ئه‌وکەسەی ئه‌ركی به‌خێوكردن و چاودێری كردنی ئەوانی له‌ ئه‌ستۆ گرتبوو کە بریتی بوو لە (ذو الكفل) له‌دوای مردنی باوكیان جا به‌ په‌روه‌رده‌یه‌كی چاک په‌روه‌رده‌ی كردن هه‌ر له‌به‌رئه‌مه‌ش پێی وتراوه‌ (ذا الكُفل) جا ئه‌مه‌ ناوه‌كه‌ی خۆی نی یه‌، وه‌ وێنه‌ی ئه‌و وه‌كو وێنه‌ی موساو هاڕونه‌ جگه‌ له‌وه‌ی هاڕون گه‌وره‌تر بوو له‌ موسا جا په‌یامه‌كه‌ بۆ سه‌ر موسا دابه‌زی و اللە له‌گه‌ڵ ئه‌و كردی به‌ وه‌زیری، جا هه‌ردووكیانی بۆ لای فیرعه‌ون ڕه‌وانه‌كرد، اللە ی پایەبەرزیش فه‌رموویه‌تی: {فَأْتِيَاهُ فَقُولَا إِنَّا رَ‌سُولَا رَ‌بِّكَ} صدق الله العظيم [طه:47].

هه‌رچی په‌یامه‌كه‌ بوو‌ ئه‌وا به‌سه‌ر موسادا دابه‌زی دروودو سڵاوی لێبێت، به‌هه‌مان شێوه‌ لاوه‌كانیش په‌یامه‌كه‌ به‌سه‌ر برا گه‌وره‌كه‌یان دابه‌زی جا لاوه‌كان باوەڕیان به‌ فەرمان و بانگەوازەکەی ئەو هێنا،‌ لەدوای ئه‌مه‌ش اللە هیدایه‌ت و ڕێنموویی بۆ زیادكردن و كردنی به‌ پێغه‌مبه‌ر له‌گه‌ڵ براكه‌یان بۆ ئاوه‌دانیه‌كه‌، كه‌ ئه‌وانه‌ش بریتین له‌ هه‌مان ئه‌وانه‌ی پێیان ده‌ڵێن (الأسباط) كه‌ نه‌ یه‌هودی بوون نه‌ نه‌صارا به‌ڵكو (أسباط ياسين - نه‌وه‌كانی یاسین) ـن دروودو سڵاوی لێبێت، بریتی بوون له‌ سێ پێغه‌مبه‌ر کە یه‌كێكیان ئیلیاسی كوڕی یاسین بوو، وه‌ ئومێدی لێخۆشبوونیش لە اللە ده‌كه‌م به‌وه‌ی له‌ وتاره‌كه‌ی پێشتر قسه‌یه‌كی به‌ گومانم كرد ده‌رباره‌ی ناوی ئه‌م پێغه‌مبه‌ره‌ی کە هاوه‌ڵانی ئه‌شكه‌وت باوەڕیان پێهێنا جا وتم ئه‌م پێغه‌مبه‌ره‌ ئیدریسه‌ كه‌ ئه‌مه‌ش ناوه‌كه‌ی نه‌بوو به‌ڵكو ناوه‌كه‌ی ئیلیاسی كوری یاسینەو ئیدریس و یه‌سه‌عیش برای ئەو بوون وه ‌هه‌مووشیان له‌ باوكێكن کە پێی ده‌وترێت یاسین، جا ئه‌مه‌ مه‌كه‌نه‌ بەڵگە لەسه‌ر ناصر یه‌مانی به‌وه‌ی چۆن ئه‌و له‌ وتاره‌كه‌ی پێشتردا ده‌ڵێت په‌یامه‌كه‌ به‌سه‌ر ئیدریسدا د‌ابه‌زی و ئێستاش ده‌ڵێت به‌ڵكو به‌سه‌ر ئیلیاسدا دابه‌زی جا منیش یه‌كسه‌ر وه‌ڵامی ده‌ده‌مه‌وه‌و ده‌ڵێم: ئه‌مه‌ به‌هۆی په‌له‌كردنم بوو له‌ لێكدانه‌وه‌ی ناو‌ی پێغه‌مبه‌ره‌كانی هاوه‌ڵانی ئه‌شكه‌وت جا به‌ گومانه‌وه‌ قسه‌كه‌م كرد وه‌ ئه‌مه‌ تاكه‌ قسه‌یه‌ کە به‌ گومانه‌وه‌ وتبێتم به‌بێ ئه‌وه‌ی بزانم به‌دڵنیایی و زانستی یه‌قینه‌وه‌ وتوومه‌ کاتێک وتم ئیدریس په‌یامه‌كه‌ی به‌سه‌ردا دابه‌زی، جا له‌سه‌رم پێویست بوو چاوه‌ڕوان بم بۆ وه‌حی تێگه‌یشتن (وحي التفهیم) له‌لایەن په‌روه‌ردگارەکەمه‌وه‌ تا زانسته‌كه‌م زیاتر بكات به‌ به‌یانه‌كه‌‌ی به‌وه‌ی ناوی ئه‌م پێغه‌مبه‌ره‌ چیه‌ کە په‌یامه‌كه‌ی پێگه‌یشت ئایا ئه‌وه‌ ئیدریس بوو یان ئیلیاس. اللە ی پایەبەرزیش فه‌رموویه‌تی: {وَلَا تَعْجَلْ بِالْقُرْ‌آنِ مِن قَبْلِ أَن يُقْضَىٰ إِلَيْكَ وَحْيُهُ وَقُل رَّ‌بِّ زِدْنِي عِلْمًا ﴿١١٤﴾} صدق الله العظيم [طه].

ئه‌م (ئایەتە) ش سەرزەنشت نی یه‌ بۆ محمد نێردراوی اللە -دروودو سڵاوی اللە لەسەرخۆی و کەس و کارەکەی- کە اللە قورئانی به‌سه‌ردا دابه‌زاند به‌ڵكو سەرزەنشتە بۆ ئه‌م كه‌سه‌ی اللە به‌یانه‌كه‌ی پێداوه‌ کە ناصر محمد یه‌مانی یه‌ جا به‌ڕاستی من په‌له‌م كرد له‌ لێكدانه‌وه‌ی ئه‌مه‌ به‌ر له‌وه‌ی په‌روه‌ردگارەکەم فێرم بكات به‌ ده‌سه‌ڵاتی زانست و به‌ڵگه‌وه‌ له‌ قورئان، وه ‌هه‌رگیزیش له‌دوای ئه‌مه‌ بۆ هه‌میشه‌ قسه‌یه‌كی تر ناكه‌م به‌ گومانه‌وه، جا هه‌ڵه‌كه‌م گه‌وره‌ نه‌بووه‌ به‌ڵكو ئیدریسی لاوم كرد به‌ گه‌وره‌ترین برا له‌ ناو سێ براكه‌دا لەکاتێکدا ئه‌و له‌ هه‌موویان گه‌وره‌تر نه‌بوو به‌ڵكو گه‌وره‌ترینیان ئیلیاسی كوڕی یاسین بوو دروودو سڵاوی اللە یان لەسەربێت، كه‌ ئه‌م كه‌سه‌ش بوو په‌یامه‌كه‌ی پێ گه‌یشت، هه‌رچی براكه‌یه‌تی واته‌ ئیدریس‌ ئه‌وه‌ نێردراوێكی ڕاستگۆیه‌ چونكه‌ براكه‌ی ئیلیاسی به‌ڕاستدانا به‌ په‌یامه‌كه‌، جا به‌ڕاستی اللە زانسته‌كه‌ی زیادكردم ده‌رباره‌ی ناوه‌كانی هاوه‌ڵانی ئه‌شكه‌وت وه‌ به‌وه‌ی كامه‌ پێغه‌مبه‌ریان بوو په‌یامه‌كه‌ی له‌لایەن په‌روه‌ردگاریه‌وه‌ پێگه‌یشت، ئه‌مه‌ش له‌به‌ر ئه‌وه‌ی ناكرێت سێ كتێبیان بۆ بێت به‌ڵكو یه‌ک كتێبیان بۆ هات کە بریتی بوو له‌م كتێبه‌ی به‌سه‌ر پێغه‌مبه‌ری اللە ئیلیاسدا دابه‌زی، بۆیەش اللە ی پایەبەرز فه‌رموویه‌تی: {وَإِنَّ إِلْيَاسَ لَمِنَ الْمُرْ‌سَلِينَ ﴿١٢٣﴾ إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿١٢٤﴾ أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُ‌ونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِينَ ﴿١٢٥﴾ اللَّـهَ رَ‌بَّكُمْ وَرَ‌بَّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ ﴿١٢٦﴾ فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُ‌ونَ ﴿١٢٧﴾ إِلَّا عِبَادَ اللَّـهِ الْمُخْلَصِينَ ﴿١٢٨﴾ وَتَرَ‌كْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِ‌ينَ ﴿١٢٩﴾ سَلَامٌ عَلَىٰ إِلْ يَاسِينَ ﴿١٣٠﴾ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ ﴿١٣١﴾} صدق الله العظيم [الصافات].

جا ئه‌وانه‌ بریتی بوون له‌ هه‌رسێ پێغه‌مبه‌ر له‌ یه‌ک نه‌وه‌ واته‌ له‌‌ نه‌وه‌و كوڕه‌كانی یاسین (أسباط ياسين)، وه‌ اللە هه‌موویانی ڕه‌وانه‌كرد بۆ یه‌ک ئاوه‌دانی كه‌ بریتی بوو له‌ ئاوه‌دانیه‌كه‌ی خۆیان وه‌ اللە ش ته‌نها یه‌ک كتێبی پێدان كه‌ بریتی بوو له‌م كتێبه‌ی به‌سه‌ر نێردراوی اللە ئیلیاسدا دابه‌زی، جا هه‌رسێ پێغه‌مبه‌ره‌كه‌ بۆ ئه‌وه‌ی له‌ كتێبه‌كه‌ی ئیلیاسدا هاتبوو بانگەوازیان ده‌كرد. هه‌ر له‌به‌رئه‌مه‌ش اللە ی پایەبەرز فه‌رموویه‌تی: {قُولُوا آمَنَّا بِاللَّـهِ وَمَا أُنزِلَ إِلَيْنَا وَمَا أُنزِلَ إِلَىٰ إِبْرَ‌اهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَمَا أُوتِيَ مُوسَىٰ وَعِيسَىٰ وَمَا أُوتِيَ النَّبِيُّونَ مِن رَّ‌بِّهِمْ لَا نُفَرِّ‌قُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّنْهُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ ﴿١٣٦﴾} صدق الله العظيم [البقرة].

جا ئه‌وانه‌ بریتی بوون له‌ نه‌وه‌كانی یاسین (أسباط ياسين) نه‌ک نه‌وه‌كانی یه‌عقوب (أسباط يعقوب) جا له‌ نه‌وه‌كانی یه‌عقوبدا ته‌نها پێغەمبەر یوسف هه‌بوو، به‌ڵام اللە فه‌رموویه‌تی (الأسباط) به‌ كۆ نه‌ک به‌ تاكه‌كه‌ی كه‌ بریتی یه‌ له‌ (السبط) كه‌ ئه‌ویش یوسف بوو‌ دروودو سڵاوی لێبێت، پاشان اللە له‌ ئایه‌تێكی تردا بۆی ڕوونكردوونه‌ته‌وه‌ به‌وه‌ی (الأسباط) نه‌ یه‌هودی بوون نه‌ نه‌صارا. اللە ی پایەبەرز فه‌رموویه‌تی: {أَمْ تَقُولُونَ إِنَّ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالأسْبَاطَ كَانُواْ هُوداً أَوْ نَصَارَى قُلْ أَأَنتُمْ أَعْلَمُ أَمِ اللّهُ} صدق الله العظيم [البقرة:140].

وه‌ ده‌شزانن نەوەی ئیسرائیل دابه‌ش بوون بۆ سه‌ر دوانزه‌ هۆز له‌ وه‌چه‌کانی دوانزه‌ كوڕەكه‌ی (یه‌عقوب)، جا پێغه‌مبه‌ری اللە یه‌عقوب له‌وان نه‌بوو؛ به‌ڵكو ئه‌و له‌ پێش ئه‌وان بوو ئه‌وانیش له‌ وه‌چه‌كانی ئه‌و بوون، وه‌ یه‌عقوبیش له‌ وه‌چه‌ی ئیبراهیمه‌ دروودو سڵاوی لێبێت، یه‌هودو نه‌صاراش له‌ وه‌چه‌ی ئه‌م دوانزه‌ كه‌سه‌ بوون كه‌ نه‌وه‌ی یه‌عقوب بوون كه‌واته‌ یه‌عقوب نه‌ یه‌هودی بوو نه‌ نه‌صرانی، وه‌ به‌هه‌مان شێوه‌ خۆشەویستی اللە ئیبراهیم دروودو سڵاوی لێبێت،، وه‌ به‌هه‌مان شێوه‌ش (الأسباط) نه‌وه‌كانی‌ یاسین واته‌ هه‌رسێ برا پێغه‌مبه‌ره‌كه‌ نه‌ یه‌هودی بوون نه‌ نه‌صارا به‌ڵكو ئه‌وان بریتی بوون له‌ نه‌وه‌‌كانی یاسین كه‌ ئه‌ویش باوكی سێ نه‌وه‌ بوو، جا ئه‌وانه‌‌ (یه‌هودو نه‌صارا) هیچ زانستێكیان نه‌ به‌ ئەوان هه‌بوو‌ نه‌ به‌ ئیبراهیمیش، به‌ڵكو زانستیان به‌ محمد نێردراوی اللە هه‌بوو‌ کە نوسراو بوو له‌لایان له‌ ته‌ورات و ئینجیل جا ئه‌وان نێردراوی اللە ده‌ناسن وه‌كو چۆن منداڵه‌كانی خۆیان ده‌ناسن، هه‌ر له‌به‌ر ئه‌مه‌ش اللە ی پایەبەرز فه‌رموویه‌تی:‌ {يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تُحَاجُّونَ فِي إِبْرَ‌اهِيمَ وَمَا أُنزِلَتِ التَّوْرَ‌اةُ وَالْإِنجِيلُ إِلَّا مِن بَعْدِهِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿٦٥﴾ هَا أَنتُمْ هَـٰؤُلَاءِ حَاجَجْتُمْ فِيمَا لَكُم بِهِ عِلْمٌ فَلِمَ تُحَاجُّونَ فِيمَا لَيْسَ لَكُم بِهِ عِلْمٌ وَاللَّـهُ يَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ ﴿٦٦﴾ مَا كَانَ إِبْرَ‌اهِيمُ يَهُودِيًّا وَلَا نَصْرَ‌انِيًّا وَلَـٰكِن كَانَ حَنِيفًا مُّسْلِمًا وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِ‌كِينَ ﴿٦٧﴾} صدق الله العظيم [آل عمران].

وه‌ ئه‌ی گه‌لی زانایانی ئوممه‌ت، به‌ ئاگا وه‌رنه‌وه‌‌ بۆ به‌یانی ئه‌م پیتانه‌ی له‌ سه‌ره‌تای بیست و نۆ سوره‌ته‌كه‌ی قورئانی گه‌وره‌دا هاتوون، جا ئایا گومانتان چۆنه‌ به‌وه‌ی ئه‌م پیتانه‌ ته‌نها چه‌ند وشه‌یه‌ک نه‌بن به‌ڵكو چه‌ند پیتێکی جیاكراوه‌و توندو تۆڵ بن؛ به‌ چه‌ند هێمایه‌ک بۆ ئه‌م ناوانه‌ی سوێندیان پێ خوراوه‌ بۆ ئه‌م بیست و هه‌شت پێغه‌مبه‌رو نێرداراوانه‌ له‌گه‌ڵ ئیمام (ن) كه‌ بریتی یه‌ له‌ بیست و نۆهه‌می؟‌ ‌به‌ڵام هێمایه‌كه‌ مه‌رج نی یه‌ یه‌كه‌م پیتی ئەم ناوه‌ بێت کە سوێندی پێ خوراوه‌ به‌ڵكو هه‌ر پیتێكی بێت جا ئەگه‌ر پیته‌كه‌ پیتی یه‌كه‌م بێت له‌ ناوه‌كه‌ کە سوێندی پێ خوراوه‌ یان له‌دوای پیته‌كه‌ی یه‌كه‌م له‌ پیته‌كانی تری ناوه‌كه‌ به‌ڵام له‌ ناوی یه‌كه‌م تێپه‌ڕ ناكات.

جا سه‌یری ئه‌م پیتانه‌ بكه‌ن کە له‌ سه‌ره‌تای سوره‌تی مه‌ریه‌مدا هاتوون جا ئه‌وانه‌ بریتین له‌ پێغه‌مبه‌ره‌كانی نەوەی عیمران به‌ ڕیزبه‌ندی یه‌كه‌م جا یه‌كه‌میان ‌{ كهيعص (١) } ـه‌:

جا هه‌رچی هێمای ( ك ) ـه‌ ئه‌وا هێمایه‌ بۆ ناوی پێغه‌مبه‌ری اللە زه‌كه‌ریا سڵاوی لێبێت.
وه‌ هه‌رچی هێمای ( ه ) ـه‌ ئه‌وه‌ هێمایه‌ بۆ ناوی پێغه‌مبه‌ری اللە هاڕونی برای مه‌ریه‌م سڵاوی لێبێت.
وه‌ هه‌رچی هێمای ( ي ) ـه ئه‌وا هێمایه‌ بۆ ناوی یه‌حيا دروودو سڵاوی لێبێت.
وه‌ هه‌رچی هێمای ( ع ) ـه‌ ئه‌وا هێمایه‌ بۆ ناوی عـيسا دروودو سڵاوی لێبێت.
وه‌ هه‌رچی هێمای ( ص ) ـە ئه‌مه‌ هێمایه‌كه‌ کە ده‌رهێنراوه‌و وه‌رگیراوه‌ له‌ سیفه‌ت ناوی ( الصدّيقة ) ـی مه‌ریه‌م‌ سڵاوی لێبێت، وه‌ هێمایه‌كه‌‌ له‌ ناوه‌كه‌ی وه‌رنه‌گیراوه‌ له‌به‌ر ئه‌وه‌ی ئه‌و پێغه‌مبه‌ر نی یه‌ به‌ڵكو ڕاست و ڕاستگۆ بوو گوفتارو فه‌رمانه‌كانی په‌روه‌ردگاره‌كه‌ی به‌ڕاست دانا. بە پشتڕاستکردنەوەی ئەم فەرموودەیەی اللە ی پایەبەرز: {مَّا الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْ‌يَمَ إِلَّا رَ‌سُولٌ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرُّ‌سُلُ وَأُمُّهُ صِدِّيقَةٌ} صدق الله العظيم [المائدة:75].

هه‌رچی هێماکەی كۆتایی یه‌ له‌ قورئانی گه‌وره‌ له‌ سورەتی القلم کە بریتی یه‌ له‌ (ن) ئه‌وا بریتی یه‌ له‌ (ن) ـی ناصر محمد یه‌مانی ئەگه‌ر بزانن، وه‌ اللە نه‌یكردووم به‌ پێغه‌مبه‌رو نێردراو به‌ڵكو کردوومی به‌ ئیمامێكی گشتگیر بۆ ئیوه‌و‌ بۆ پێغه‌مبه‌ره‌كانتان مه‌گه‌ر ته‌نها ئه‌وه‌ی كوفری كرد به‌وه‌ی اللە منی گێڕابێت‌ به‌ ئیمام و پێشه‌وا بۆ كوڕی مه‌ریه‌م دروودوی سڵاوی لێبێت و وتی: "ناكرێت و ڕه‌وانی یه‌ ببیت به‌ ئیمام و پێشه‌وا بۆ هیچ نێردراوو پێغه‌مبه‌رێک جا تۆ هیچ نیت ته‌نها پیاوێكی چاکەکار نه‌بیت، ئه‌مه‌ش ئه‌گه‌ر هاتوو كه‌سێكی چاکەکار بیت". جا دواتر وەڵامی ده‌ده‌مه‌وه‌ به‌م فه‌رمووده‌یه‌ی اللە کە سوێندی به‌ یه‌كه‌م پیت له‌ ناوه‌كه‌ی به‌سه‌رخه‌ر بۆ نێردراوه‌كه‌ی خواردووه‌ ئه‌و كه‌سه‌ی دواتر اللە لەسەردەستی ئەو بانگه‌وازه‌كه‌ی به‌سه‌ر هه‌موو خه‌ڵكی جیهان ده‌رده‌خات جا ئه‌وه‌نده‌ وه‌ڵامه‌ی به‌سه‌، اللە ی پایەبەرز فه‌رموویه‌تی: {ن وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُ‌ونَ ﴿١﴾ مَا أَنتَ بِنِعْمَةِ رَ‌بِّكَ بِمَجْنُونٍ ﴿٢﴾ وَإِنَّ لَكَ لَأَجْرً‌ا غَيْرَ‌ مَمْنُونٍ ﴿٣﴾ وَإِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٍ ﴿٤﴾ فَسَتُبْصِرُ‌ وَيُبْصِرُ‌ونَ ﴿٥﴾ بِأَييِّكُمُ الْمَفْتُونُ ﴿٦﴾ } صدق الله العظيم [القلم].

سڵاوی اللە ش له‌سه‌ر ئه‌هلی بیرو هۆشمه‌ندو ژیرو بیناكان به‌ به‌ڵگه‌وه‌ ئه‌وانه‌ی گوێ له‌ قسه‌و گوفتار ده‌گرن له‌دوای ئه‌مه‌ شوێنی چاكترینی ده‌كه‌ون.

وه‌ له‌سه‌رتانه‌ ئه‌وه‌ بزانن ئه‌ی گه‌لی موسڵمانان جیاوازی له‌نێوان لێكدانه‌وه‌ی من و زۆرێک له‌ موفه‌سیره‌كانتان وه‌كو جیاوازی نێوان حه‌ق و بەتاڵە، جا به‌ اللە سوێندتان ده‌ده‌م سه‌یری ئه‌م ته‌فسیره‌و ته‌فسیر‌ی ئه‌وانه‌ش بكه‌ن کە ئایه‌تی (ن والقلم) یان ته‌فسیركردووه‌

اقتباس المشاركة :
وەرگیراوی بەشداریەکە :

قال: حدثني عبدالسلام بن مالك معنعنا: عن ابن عباس رضي الله عنه في قوله [ تعالى.ر ]: (ن): السمكة التي على ظهرها الأرضين وتحت الحوت الثور وتحت الثور الصخرة وتحت الصخرة الثرى وما يعلم تحت الثرى إلا الله [تعالى.ب ] واسم السمكة ليواقن واسم الثور يهموث.

وەرگیراوەکە کۆتایی هات
انتهى الاقتباس
جا بە اللە سوێندتان ده‌ده‌م ئایا ئه‌م لێكدانه‌وه‌یه‌ عه‌قڵه‌كانتان قبوڵی ده‌كات و دڵتان پێی ئۆقره‌ ده‌گرێت؟ جا ئه‌ی گه‌لی زانایانی ئوممه‌ت ئایا تا ئه‌م سنوره‌ ئێوه‌ گومڕاو ملكه‌چ بوون بۆ نه‌زانی مه‌گه‌ر ئه‌وه‌ی په‌روه‌ردگارم ڕه‌حمی پێكردبێت جا ئه‌م گێڕانەوانە وه‌رده‌گرن بەبێ ئه‌وه‌ی بیریان لێبكه‌نه‌وه‌ به‌ عه‌قڵ و نوری بینایی به ‌به‌ڵگه‌وه‌ به‌وه‌ی ئایا ئه‌مه‌ حه‌ق و ڕاسته‌ یان به‌تاڵ؟ جا ئه‌گه‌ر لە اللە ترسان و خۆتان پاراست ئه‌وا به‌حه‌ق و ڕاست نه‌بێت ناتانه‌وێت به‌م گێڕانەوانە له‌سه‌ری قسه‌ بكه‌ن جا دواتریش اللە ده‌سه‌ڵاتێكتان پێده‌دات به‌وه‌ی بتوانن حه‌ق و به‌تاڵ له‌ یه‌كتر جیابكه‌نه‌وه‌‌ ئه‌ویش بریتی یه‌ له‌ نوری بینایی پۆڵایین له‌ دڵدا جا به‌حه‌ق و به‌تاڵ ده‌زانن، پاشان سه‌یری ناوی ئه‌م ماسیه‌ بكه‌ن (ليواقن) وه‌ ناوی گایه‌كه‌ش‌ (يهموث) له‌كاتێكدا من ئه‌م ناوانه‌ ده‌بینم ناوی شه‌یتانه‌ سه‌ركه‌شه‌ ملهورڕه‌كان بن، جا ئایا واشده‌زانن ئه‌م لێكدانه‌وه‌یە باشتره‌ له‌ لێكدانه‌وه‌كه‌ی مه‌هدی چاوه‌ڕوانكراو؟ جا دواتریش هه‌واڵه‌كه‌ی ده‌زانن له‌دوای ماوه‌یه‌كی كه‌م به‌وه‌ی كێ ژێره‌و ژوور ده‌بێت و تیا ده‌چێت، نەفرەتی اللە ش له‌سه‌ر درۆزنان بێت.

وە دروودو سڵاو لەسەر نێردراوو پێغەمبەرەکان سوپاس و ستایشیش بۆ اللە ی پەروەردگاری هەموو خەڵکی جیهان..
خۆشه‌ویستی به‌ڕاستدانه‌ره‌ باوه‌ڕداره‌ یاوەرە چاکەکارەکان؛ ئیمام ناصر محمد یه‌مانی.
_____________

اقتباس المشاركة 4415 من موضوع المهدي المُنتظر يُبيّن للمُسلمين سرّ الأحرف في القُرآن العظيم..



- 1 -
الإمام ناصر محمد اليماني
10 - 06 - 1428 هـ
25 - 06 - 2007 مـ
12:36 صباحاً
ــــــــــــــــــ


المهدي المُنتظر يُبيّن للمُسلمين سرّ الأحرف في القُرآن العظيم ..

بسم الله الرحمن الرحيم
من المهديّ المُنتظر الإمام الثاني عشر من أهل البيت المُطهّر وخاتم خُلفاء الله أجمعين الإمام ناصر مُحمد اليماني إلى جميع المُسلمين المؤمنين بهذا القُرآن العظيم، السلام عليكم ورحمة الله وبركاته، السلام علينا وعلى جميع عباد الله الصالحين في الأولين وفي الآخرين، والصلاة والسلام على جميع الأنبياء والمُرسلين من أوّلهم إلى مسك ختامهم النبيّ الأُمّي رسول الله إلى الناس أجمعين محمد رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم، والسلام على من اتّبع الهادي إلى الصراط المُستقيم، ثم أمّا بعد..

يا معشر عُلماء الأمّة، قد جعل الله القُرآن العظيم حُجّتي عليكم في بُرهان الإمامة أو حُجّتكم عليّ إذا لم أستطِع أن أقدّم لكم من القرآن بُرهان العلم والسُلطان لقوم يعلمون، ولن يدرك حقيقةَ البيان المُستهزئون ولا المُتكبّرون؛ بل الذين يتدبّرون البيان بالعقل والمنطق بتركيزٍ تامٍ بالفكر وبالبصيرة، فسوف يدركون هل ينطق اليماني بالحقّ أم كان من اللاعبين أو من الذين يقولون على الله بالظنّ ما لا يعلمون، والظنّ لا يغني من الحق شيئاً. فلا أكلمكم بالتأويل عن اجتهادٍ مني ثم أقول والله أعلم مُحتملاً الصح والخطأ، ولا بالقياس بل في نفس وقلب الموضوع، وتعلمون في القُرآن العظيم خمسةً وعشرين نبياً ورسولاً، ويعلم المهديّ المُنتظر ثمانية وعشرين نبياً ورسولاً. وقد يودّ أحد منكم أن يُقاطعني قائلاً: "من أين جئت لنا بثلاثة ونحن نعلم بأنّهم ليسوا إلا خمسة وعشرين نبياً ورسولاً؟". فأجيبه على الفور إنّهم رُسل الله الثلاثة في القصة المجهولة في القُرآن العظيم والذين أرسلهم الله إلى إحدى القُرى فجعل الله في قصتهم غموضاً فلم يُبيّن لكم في نفس القصة ما أسماء الرُسل أصحاب القرية ومن هم قومهم؛ بل جعلها الله قصةً مجهولةً كما تعلمون. وقال الله تعالى:
{إِذْ أَرْ‌سَلْنَا إِلَيْهِمُ اثْنَيْنِ فَكَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ فَقَالُوا إِنَّا إِلَيْكُم مُّرْ‌سَلُونَ ﴿١٤﴾} صدق الله العظيم [يس].

وقد بيَّنا في خطاب سبق هذا بأنّهم هم أنفسهم أصحاب القصة المجهولة في سورة الكهف، وأذكِّرُكُم بهذا الخطاب السابق ومن ثم نزيده تفصيلاً وأكثر علماً.
___________


بسم الله الرحمن الرحيم، السلام عليكم ورحمة الله وبركاته، السلام علينا وعلى جميع المُسلمين في العالمين والصلاة والسلام على جميع أنبياء الله ورُسله إلى العالمين من أولهم إلى خاتم مسكهم محمد رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم، ثمّ أمّا بعد..

وتالله لا أريدكم أن تكونوا ساذجين فتتّبعوني بغير علمٍ ولا هُدًى ولا كتابٍ مُنيرٍ، وبيني وبينكم والناس أجمعين هو القُرآن العظيم، فمن أيّده الله بسُلطانه فهو الغالب بالحقّ في القضايا التي بدأتكم في الحوار فيها، فأمّا أصحاب الكهف فعددهم ثلاثة ورابعهم كلبهم.

ويا معشر المُسلمين ألم تجدوا قصةً في القُرآن جعل الله أصحاب هذه القصة مجهولين برغم أنّ القُرآن إذا تلى القصص يُفصّلها تفصيلاً ومن ثم يذكُر اسم النبي المُرسل إليهم وقريتهم؟ ولكنّنا نجد في القُرآن قصةً لقريةٍ مجهولة الموقع والاسم وقومها الساكنين فيها؛ بل قال أصحاب القرية إذ جاءها المُرسلون والتي أرسل الله إليها اثنين فكذبوهما فعزّزنا بثالث، وقال الله تعالى:
{وَاضْرِ‌بْ لَهُم مَّثَلًا أَصْحَابَ الْقَرْ‌يَةِ إِذْ جَاءَهَا الْمُرْ‌سَلُونَ ﴿١٣إِذْ أَرْ‌سَلْنَا إِلَيْهِمُ اثْنَيْنِ فَكَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ فَقَالُوا إِنَّا إِلَيْكُم مُّرْ‌سَلُونَ ﴿١٤﴾ قَالُوا مَا أَنتُمْ إِلَّا بَشَرٌ‌ مِّثْلُنَا وَمَا أَنزَلَ الرَّ‌حْمَـٰنُ مِن شَيْءٍ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا تَكْذِبُونَ ﴿١٥﴾ قَالُوا رَ‌بُّنَا يَعْلَمُ إِنَّا إِلَيْكُمْ لَمُرْ‌سَلُونَ ﴿١٦﴾ وَمَا عَلَيْنَا إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ ﴿١٧﴾ قَالُوا إِنَّا تَطَيَّرْ‌نَا بِكُمْ لَئِن لَّمْ تَنتَهُوا لَنَرْ‌جُمَنَّكُمْ وَلَيَمَسَّنَّكُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿١٨﴾ قَالُوا طَائِرُ‌كُم مَّعَكُمْ أَئِن ذُكِّرْ‌تُم بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ مُّسْرِ‌فُونَ ﴿١٩﴾} صدق الله العظيم [يس].

وهُنا يبتدئ المُتدبِّر للقُرآن لماذا هذه القصة جعلها الله غامضةً بالنسبة لأصحاب هذه القرية؟ فمن هم قومها؟ وما أسماء المُرسلين الذين أرسلوا إليها؟ فلا بُدّ أن يكون في هذه القصة سرٌ غير عادي من أسرار القُرآن العظيم والتي لا تزال غامضةً على عُلماء الدين والمُسلمين، وأنتم تعلمون بأنّ هُناك قصةً لأصحاب الكهف غامضةٌ فلا بُدّ أن تكون لها علاقة بهذه القصة لأصحاب القرية التي قصّها القُرآن علينا بدون ذكر قومٍ من أصحاب هذه القرية وما أسماء هؤلاء الرُسل الثلاثة الذين أُرسلوا إليها، فلماذا هذا الغموض برغم أنّها قصةٌ والقصص واضحةٌ في القرآن كمثل أحسن القصص قصة يوسف والتي كانت قصةً من البداية إلى النهاية، وكذلك جميع قصص القرآن إلا هذه القرية والتي ابتعث الله إليها اثنين فكذّبوهما فعززنا بثالث.

ومن ثم تقومون بالمُقارنة أولاً في نوع التهديد والوعيد الذي خوّف أصحاب هذه القرية رُسلهم إن لم ينتهوا عن دعوتهم ويعودوا في ملتهم بأنهم سوف يرجمونهم ويمسّكم منّا عذابٌ عظيمٌ أو يعودوا في ملتهم تاركين دعوتهم:
{قَالُوا إِنَّا تَطَيَّرْ‌نَا بِكُمْ لَئِن لَّمْ تَنتَهُوا لَنَرْ‌جُمَنَّكُمْ وَلَيَمَسَّنَّكُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿١٨﴾ قَالُوا طَائِرُ‌كُم مَّعَكُمْ أَئِن ذُكِّرْ‌تُم بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ مُّسْرِ‌فُونَ ﴿١٩﴾} صدق الله العظيم.

ومن ثم تنتقلون إلى قصة أصحاب الكهف تجدون بأنّهم تلقوا نفس هذا التهديد والوعيد:
{إِنَّهُمْ إِن يَظْهَرُوا عَلَيْكُمْ يَرْجُمُوكُمْ أَوْ يُعِيدُوكُمْ فِي مِلَّتِهِمْ وَلَن تُفْلِحُوا إِذًا أَبَدًا} [الكهف:20].

ومن بعد ذلك تقومون بمقارنة بين العدد الرقمي للرّسُل إلى هذه القرية والذي جعله الله واضحاً وجليّاً، وقال الله تعالى:
{إِذْ أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمُ اثْنَيْنِ فَكَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ} [يس:14].

ومن ثم تنتقلون إلى العدد الرقمي لأصحاب الكهف والذي جعله الله أيضاً واضحاً وجليّاً لأهل التدبر والفكر بأنهم ثلاثة ورابعهم كلبهم. وقال الله تعالى:
{سَيَقُولُونَ ثَلَاثَةٌ رَّابِعُهُمْ كَلْبُهُمْ وَيَقُولُونَ خَمْسَةٌ سَادِسُهُمْ كَلْبُهُمْ رَجْمًا بِالْغَيْبِ وَيَقُولُونَ سَبْعَةٌ وَثَامِنُهُمْ كَلْبُهُمْ قُل رَّبِّي أَعْلَمُ بِعِدَّتِهِم مَّا يَعْلَمُهُمْ إِلَّا قَلِيلٌ} صدق الله العظيم [الكهف:22].

فأمّا القول الحقّ هو القول الأول الذي سيقوله اليماني المُنتظر وأنصاره مما علمه ربّه ولم يكُن رجماً بالغيب.. لذلك قال الله تعالى: {سَيَقُولُونَ ثَلَاثَةٌ رَّابِعُهُمْ كَلْبُهُمْ}، ولم يَصِفْ الله هذا القول بأنّه رَجمٌ بالغيب؛ بل الأقوال التي قد قيلت من خمسةٍ إلى سبعةٍ وثامنهم كلبهم فهذه الأقوال رَجمٌ بالغيب من غير علمٍ ولا سُلطانٍ؛ بل بالظنّ والظنّ لا يغني من الحقّ شيئاً، ولذلك قال تعالى: {وَيَقُولُونَ خَمْسَةٌ سَادِسُهُمْ كَلْبُهُمْ رَجْمًا بِالْغَيْبِ}، فهذه أقوال قد قيلت لذلك قال تعالى: {وَيَقُولُونَ} بمعنى أنّه قد قيل، إذاً هذه الأقوال قد قيلت فأصبحت فعل ماضٍ يا أصحاب اللُغة العربيّة، أما القول الحقّ هو القول الأول والذي لم يقله أحد ولا يزال في علم الغيب حتى يقوله المهديّ المنتظَر وأولياؤه لذلك لم يقل الله: يقولون ثلاثة رابعهم كلبهم؛ بل قال: {سَيَقُولُونَ} بمعنى أنّ هذا القول لم يُقَل بعد لذلك قال الله تعالى: {سَيَقُولُونَ} بمعنى أنّ هذا القول لا يزال في علم الغيب ولم يُقَل بعد، وها هو قد جاء القول الحقّ وقيل، فهل أنتم مؤمنون؟

ولو تدّبرتم قوله تعالى:
{مَّا يَعْلَمُهُمْ إِلَّا قَلِيلٌ} بمعنى أنّ القول الحقّ هو أقلّ الأرقام ؛ثلاثة ورابعهم كلبهم، ولا ينبغي أن يكون الرقم أقل من ذلك وذلك لأنّكم إذا نظرتُم في قول المخاطِب من أصحاب الكهف في التّخاطب فيما بينهم تجدونه لا يُخاطب واحداً بل اثنين، لذالك قال: {فَابْعَثُوا أَحَدَكُم بِوَرِ‌قِكُمْ هَـٰذِهِ} [الكهف:19]. فهل تبيّن لكم بأنّي حقّاً أعلم الناس بعددهم والمُفتي في أمرهم؟ فهل أنتم مُصدقون؟ وكان الإنسان أكثر شيء جدلاً!

وهم نفس الثلاثة الرُّسُل إلى القرية المجهولة في القصة المجهولة الأخرى، وقد يُقاطعني أحدكم فيقول: "إنهم فتية آمنوا بربهم ولم يذكر بأنّهم رُسل". ومن ثم نقول له: لا بُدّ للفتية من داعٍ إلى الحقّ حتى اتّبعوه وذلك هو الرسول الأوّل فصدّقه أخواه الفتية اللذَيْن كان قد تكفل برعايتهما ذو الكُفل من بعد موت أبيهم وربّاهم تربيةً حسنةً ولذلك يُكنّى ذا الكُفل وليس ذلك اسمه، ومثلهم ومثل ذي الكفل كمثل موسى وهارون إلا إنّ هارون أكبر من موسى وقد تنزلت الرسالة على موسى وجعل الله معه أخاه هارون وزيراً فأرسلهم إلى فرعون، وقال الله تعالى:
{فَأْتِيَاهُ فَقُولَا إِنَّا رَ‌سُولَا رَ‌بِّكَ} صدق الله العظيم [طه:47].

وأما الرسالة فتنزّلت على موسى عليه الصلاة والسلام، وكذلك الفتية تنزَّلت الرسالة على أخيهم الأكبر فآمن الفتية بأمره، ومن ثم زادهم الله هُدًى فجعلهم أنبياء مع أخيهم إلى قريتهم، ألا إنّهم هم الأسباط ولم يكونوا هوداً أو نصارى بل أسباط ياسين عليه السلام، ألا إنّهم هم الثلاثة المُرسلون ومنهم إلياس بن ياسين، وأرجو من الله المغفرة بأنّي قُلت في خطاب سابق قولاً بالظنّ في اسم الرسول الذي آمن به أصحاب الكهف فقلت أنّه إدريس وهو لم يكن اسمه إدريس بل اسمه إلياس بن ياسين وإدريس واليسع إخوته وجميعهم على أبٍ يُدعى ياسين، فلا تجعلوا ذلك حُجّةً على ناصر اليماني كيف أنّه يقول في خطابٍ سابقٍ أنّ الرسالة نزلت على إدريس والآن يقول بل نزلت على إلياس فأجيبه فوراً فأقول: إن ذلك كان بسبب استعجالي بتأويل اسم الرسول لأصحاب الكهف فقلتُه بالظنّ وهذا هو القول الوحيد الذي قلته بالظنّ دون أن أعلم علم اليقين بأنّه حقاً إدريس من تلَّقى الرسالة، وكان من المفروض أن أنتظر لوحي التّفهيم من ربّي حتى يزيدني علماً بالبيان ما اسم الرسول الذي تلَّقى الرسالة هل هو إدريس أم إلياس. وقال الله تعالى:
{وَلَا تَعْجَلْ بِالْقُرْ‌آنِ مِن قَبْلِ أَن يُقْضَىٰ إِلَيْكَ وَحْيُهُ وَقُل رَّ‌بِّ زِدْنِي عِلْمًا ﴿١١٤﴾} صدق الله العظيم [طه]. وذلك لم يكن عتاباً لمحمدٍ رسول الله -صلى الله عليه وآله وسلم- الذي أنزل الله عليه القُرآن بل عتاباً للذي آتاه الله البيان ناصر محمد اليماني فقد استعجلتُ في التأويل في ذلك قبل أن يعلّمني ربي بذلك بالسلطان والبرهان من القرآن، ولن أقول بالظنّ من بعد ذلك أبداً، ولم يكن خطأي كبيراً وإنّما جعلت أكبر الفتية إدريس ولم يكن أكبرهم بل أكبرهم إلياس بن ياسين عليهما الصلاة والسلام، وهو من تلقّى الرسالة، وأما أخوه إدريس فهو صدِّيقٌ نبيٌّ لأنّه صدّق أخاه إلياس بالرسالة، فقد زادني الله علماً في أسماء أصحاب الكهف وأيٍّ الرسول منهم الذي تلَّقى الرسالة من ربه، وذلك لأنّه لا يُمكن أن يأتوا بثلاثة كُتبٍ بل جاءوا بكتابٍ واحدٍ وهو الكتاب الذي نزل على رسول الله إلياس، ولذلك قال الله تعالى: {وَإِنَّ إِلْيَاسَ لَمِنَ الْمُرْ‌سَلِينَ ﴿١٢٣﴾ إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿١٢٤﴾ أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُ‌ونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِينَ ﴿١٢٥﴾ اللَّـهَ رَ‌بَّكُمْ وَرَ‌بَّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ ﴿١٢٦﴾ فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُ‌ونَ ﴿١٢٧﴾ إِلَّا عِبَادَ اللَّـهِ الْمُخْلَصِينَ ﴿١٢٨﴾ وَتَرَ‌كْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِ‌ينَ ﴿١٢٩﴾ سَلَامٌ عَلَىٰ إِلْ يَاسِينَ ﴿١٣٠﴾ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ ﴿١٣١﴾} صدق الله العظيم [الصافات].

ألا أنهم هم الثلاثة الرسل الأسباط أي أسباط ياسين، وجميعهم أرسلهم الله إلى قريةٍ واحدةٍ وهي قريتهم ولم يؤتِهم الله إلا كتاباً واحداً وهو الكتاب المُنزّل على رسول الله إلياس، والثلاثة الرُسل يدعون إلى ما جاء في كتاب رسول الله إلياس. ولذالك قال الله تعالى:
{قُولُوا آمَنَّا بِاللَّـهِ وَمَا أُنزِلَ إِلَيْنَا وَمَا أُنزِلَ إِلَىٰ إِبْرَ‌اهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَمَا أُوتِيَ مُوسَىٰ وَعِيسَىٰ وَمَا أُوتِيَ النَّبِيُّونَ مِن رَّ‌بِّهِمْ لَا نُفَرِّ‌قُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّنْهُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ ﴿١٣٦﴾} صدق الله العظيم [البقرة].

ألا أنّهم هم أسباط ياسين ولم يكونوا أسباط يعقوب ولم يكن من ذرية يعقوب غير رسول الله يوسف، ولكن الله قال الأسباط جمعاً وليس مفرده السبط يوسف عليه الصلاة والسلام، ثم بيّن الله في آية أخرى بأنّ الأسباط لم يكونوا هوداً أو نصارى. وقال تعالى:
{أَمْ تَقُولُونَ إِنَّ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالأسْبَاطَ كَانُواْ هُوداً أَوْ نَصَارَى قُلْ أَأَنتُمْ أَعْلَمُ أَمِ اللّهُ} صدق الله العظيم [البقرة:140].

ونعلم بأنّ بني إسرائيل ينقسمون إلى اثني عشر قبيلة من ذرية الأسباط الاثني عشر، ولم يكن نبيّ الله يعقوب منهم؛ بل هو قبلهم وهم من ذُريته، ويعقوب من ذريّة إبراهيم عليه الصلاة والسلام، واليهود والنصارى من ذرية الاثني عشر الأسباط. إذاً يعقوب لم يكن يهودياً ولا نصرانياً، وكذلك خليل الله إبراهيم عليه الصلاة والسلام، وكذلك الأسباط الثلاثة الأخوة الرُسل لم يكونوا من اليهود أو النصارى بل هم من ذرية ياسين أبا الثلاثة الأسباط، ولم يكن لهم علمٌ بهم ولا بإبراهيم، بل كان لهم علمٌ بمحمدٍ رسول الله -صلى الله عليه وآله وسلم- مكتوباً عندهم في التوراة والإنجيل فهم يعرفونه كما يعرفون أبناءهم، ولذلك قال الله تعالى:
{يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تُحَاجُّونَ فِي إِبْرَ‌اهِيمَ وَمَا أُنزِلَتِ التَّوْرَ‌اةُ وَالْإِنجِيلُ إِلَّا مِن بَعْدِهِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿٦٥﴾ هَا أَنتُمْ هَـٰؤُلَاءِ حَاجَجْتُمْ فِيمَا لَكُم بِهِ عِلْمٌ فَلِمَ تُحَاجُّونَ فِيمَا لَيْسَ لَكُم بِهِ عِلْمٌ وَاللَّـهُ يَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ ﴿٦٦﴾ مَا كَانَ إِبْرَ‌اهِيمُ يَهُودِيًّا وَلَا نَصْرَ‌انِيًّا وَلَـٰكِن كَانَ حَنِيفًا مُّسْلِمًا وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِ‌كِينَ ﴿٦٧﴾} صدق الله العظيم [آل عمران].

ويا معشر عُلماء الأمة، تيقَّظوا لبيان الأحرف التي جاءت في أوائل تسع وعشرين سورة في القُرآن العظيم، فما ظنّكم بأن تكون تلك الأحرف وإنّها ليست كلماتٍ؛ بل أحرفاً على حِدَة؛ رموزاً لأسماء المُقسم بهم وهم ثمانية وعشرون نبيّاً ورسولاً والإمام
(ن) هو التاسع والعشرون؟ ولكن الرمز لم يكن شرطاً أن يكون أول حرفٍ من الاسم المُقسَم به بل أيّ حرفٍ من اسمه سواءً الحرف الأول من الاسم المُقسم به أو ما بعد الحرف الأول من حروف الاسم الأخرى، ولكنّها لا تتجاوز عن الاسم الأول.

فانظروا إلى الأحرف التي جاءت في أول سورة مريم فذلكم أنبياء آل عمران بالترتيب الأول فالأول
{ كهيعص ﴿١﴾ }:

فأمّا الرمز
( ك ) فأنّه يرمز لاسم نبيّ الله زكـريا عليه السلام.
وأمّا الرمز
( ه ) فإنّه يرمز لاسم نبيّ الله هـارون أخو مريم عليه السلام.
وأمّا الرمز
( ي ) فإنّهُ يرمز لاسم يـحيى عليه الصلاة والسلام.
وأما الرمز
( ع ) فإنّه يرمز لاسم عـيسى عليه الصلاة والسلام.
وأما الرمز
( ص ) فذلك رمز مُستنبط من اسم الصفة ( الصدّيقة ) مريم عليها السلام، ولم يؤخذ الرمز من اسمها لأنّها ليست نبيّة بل صِدّيقة صدّقت بكلمات ربّها. تصديقاً لقوله تعالى: {مَّا الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْ‌يَمَ إِلَّا رَ‌سُولٌ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرُّ‌سُلُ وَأُمُّهُ صِدِّيقَةٌ} صدق الله العظيم [المائدة:75].

وأما الرمز الأخير في القُرآن العظيم في سورة القلم
( ن ) إنّهُ ( ن ) نـاصر محمد اليماني لو كنتم تعلمون، ولم يجعلني الله نبيّاً ولا رسولاً بل الإمام الشامل لكم ولأنبيائكم إلا من كفر بأنّ الله جعلني إماماً لابن مريم عليه الصلاة والسلام وقال: "لا ينبغي لك أن تكون إماماً لنبيٍّ ورسولٍ وأنت لست إلا رجلٌ صالح، وهذا إن كنت صالحاً". فسوف أردّ عليه بقوله تعالى الذي أقسم بأول حرف من اسم الناصر لنبيّه والذي سوف يُظهر أمره على العالمين على يده ويكفيه ذلك جواباً. وقال الله تعالى:
{ ن وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُ‌ونَ ﴿١﴾ مَا أَنتَ بِنِعْمَةِ رَ‌بِّكَ بِمَجْنُونٍ ﴿٢﴾ وَإِنَّ لَكَ لَأَجْرً‌ا غَيْرَ‌ مَمْنُونٍ ﴿٣﴾ وَإِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٍ ﴿٤﴾ فَسَتُبْصِرُ‌ وَيُبْصِرُ‌ونَ ﴿٥﴾ بِأَييِّكُمُ الْمَفْتُونُ ﴿٦﴾ } صدق الله العظيم [القلم]. وسلامُ الله على أهل الُلبِّ والبصيرة الذين يستمعون القول فيتّبعون أحسنه.

وعليكم أن تعلموا يا معشر المُسلمين بأنّ الفرق بين تأويلي وكثير من المُفسِّرين كالفرق بين الحقّ والباطل، فبالله عليكم انظروا إلى هذا التفسير والذي فسّر به الحرف ن والقلم:
اقتباس المشاركة :
قال: حدثني عبدالسلام بن مالك معنعنا: عن ابن عباس رضي الله عنه في قوله [ تعالى.ر ]: (ن): السمكة التي على ظهرها الأرضين وتحت الحوت الثور وتحت الثور الصخرة وتحت الصخرة الثرى وما يعلم تحت الثرى إلا الله [تعالى.ب ] واسم السمكة ليواقن واسم الثور يهموث.
انتهى الاقتباس

فبالله عليكم هل هذا تأويل تقبله عقولكم وتطمئن له قلوبكم؟ فهل أصبحتم يا معشر عُلماء الأمّة ساذجين إلى هذا الحدّ إلا من رحم ربي فتأخذون الروايات دونما تفكّرٍ فيها بالعقل ونور البصيرة هل هذا حقّ أم باطل؟ فإن اتّقيتُم الله فلا تريدوا أن تقولوا بالروايات عليه غير الحقّ فلسوف يجعل لكم فُرقاناً وذلك نورٌ وبصرُ حديدٍ في القلب فتعرفون به الحقّ والباطل، ثم انظروا إلى اسم السمكة (ليواقن) واسم الثور (يهموث) وأرى ذلك من أسماء المَردة الشياطين، فهل ترون هذا التأويل أحقّ من تأويل المهديّ المُنتظَر؟ فسوف يعلمون نبأه بعد قليل وأي مُنقلبٍ ينقلبون، وأنّ لعنة الله على الكاذبين.

وسلامٌ على المُرسلين، والحمد لله ربّ العالمين..
حبيب المُصدّقين المؤمنين الأولياء الصالحين؛ الإمام ناصر محمد اليماني.
_____________
اضغط هنا لقراءة البيان المقتبس..